Ledigheid is des duivels oorkussen. Dus ploffen we vandaag neer op een groot strandbed en verkopen we onze ziel aan Satan. Voor het eerst deze reis moet er niks en mag alles. De uitzondering is het duiken hier op Koh Lanta, dat moet nog gebeuren en dat is geen zware opgave want inmiddels in het derde land van deze reis willen we dit ook in ons PADI-logboek geregistreerd hebben. De komende dagen zullen we hangen, bruinen, drinken, eten en ontspannen. De enige vorm van beweging is de strandwandeling om zo nu en dan niet geheel vastgeroeste gewrichten te krijgen.

Een andere vorm van beweging, uitgezonderd de beweging in onze aircohut, is gemotoriseerd. Voor slechts 250 Baht/dag of 40 Baht/uur kan je een scooter huren. Rondcrossen dus al is de eerste die we huren een roze. Met onze, oh so gay but we are on our way, luidkeels Aerosmith zingend, Pink is my favourite colour scooteren we aan de linkerkant van de weg.

Koh Lanta is gemoedelijk, heeft geen girlie-bars en dus geen typische sekstoeristen met overgewicht en staartje ondanks dat het schedeldak als heliport kan dienen, who only get laid because they paid.

Linda is brommertechnisch gezien nog maagd vandaar dat we de volgende dag twee scooters huren. Ja, het mag wat kosten! Deze keer de Pink Lady voor Linda en ik de Big Black Bike. MC Lanta Angels is geboren. Spontaan begint ons haar onder de helm te wapperen, verschijnen op diverse plaatsen op ons lichaam wilde tatoeages en is snoeiharde rockmuziek het enige wat ons gehoor nog kan velen.