Dus 23 jaar geleden waren we ook op Boracay, zie ook Simon’s verhaal. Destijds met onze 6-jarige dochter stortten we ons in een onbekend avontuur. Gewapend met de Lonely Planet, een pak travellercheques en de sappige verhalen van twee Franse medepassagiers die we tijdens onze eerste vlucht naar Thailand met Djadi hebben ontmoet. De tijd heeft ook hier natuurlijk niet stil gestaan. Positief is dat het nog steeds een prachtig bounty eiland is met waanzinnige stranden en zonsondergangen. Precies wat we nu nodig hebben.

Vandaag maken we een wandeling over het eiland. Het eiland Boracay is niet heel groot, denk aan Vlieland, dus te voet kom je een heel eind. Bulabag is de kant waar veel wind staat en dus uitermate geschikt voor Kitesurfen en dat doen ze daar dan ook in grote getalen. Het strand is niet zo mooi als white beach maar het is er ook gelijk een stuk minder toeristisch. Wel herken ik de ‘ons kent ons’ cultuur die onder duikers ook een beetje heerst. Als je niet deelneemt aan dezelfde activiteiten kun je al snel het gevoel krijgen dat contact te leggen met andere reizigers lastig is.

Op de terugweg belanden we bij een piep klein Italiaans restaurantje van Mr. D. met 4 tafeltjes. In de plantenbakken verschijnen de eerste blaadjes van de zelf gezaaide basilicum uit de aarde. De spaghetti Vongole, salade Caprese en calamari fritti glijden er met gemak in vergezeld van een koud biertje. Na Taiwan is dit wel even heeeeeeel erg lekker. Als we weer richting onze hotel, Sulu plaza, wandelen stoppen we bij een supermarkt. Na grondig onderzoek blijkt hier alles velen malen goedkoper dan aan het strand. We slepen de boodschappen (2 flessen Antonov wodka en koffie) mee vertellen de allervriendelijkste dames dat we over twee dagen terug zijn voor nieuwe voorraad. We delen 0,75 cl per dag vertellen we ernstig. Ongelovig staren ze ons aan en wij beginnen te lachen. “Haha zegt ze, you are such a lovely couple.”

Aangekomen in ons hotel tikt de klok borreltijd aan en na een wodka ijs/jus vertrekken we gewapend met frisbee om in de zonsondergang te ring werpen. Roken en drinken is verboden op het strand dus dat doen we op ons terras. Inmiddels is het al weer rustiger op het strand op wat met selfiesticks gewapende Koreanen na. Dit moment van de dag wordt gebruikt om naar de zon te zeilen met de originele vissersschepen, de prauw. Daar wordt een fotoshoot geregeld met ondergaande zon. Het half uur wordt gebruikt om de meest fantastische plaatjes voor Insta, Tiktok en FB te schieten. Soms zelfs met een professionele fotograaf! Dan komen de meestal Koreaantjes weer aan land en schieten gauw hun hotel in om de plaatjes te posten en zo hun welvaart te tonen en afgunst van volgers te wekken.

Gisteren hebben we ons lekker laten masseren en dat gaan we vanavond weer doen. Ook iets wat in Taiwan lastig was. Alleen vrouwen worden door vrouwen gemasseerd en hoe dat bij mannen zit, zijn we helaas nooit achter gekomen door de taalbarriere. Afijn, deze dames doen het heel goed en geheel ontspannen klimmen we de stenen trap op naar ons huisje.