Na drie nachten op Siquijor houden we het voor gezien. We gaan naar de overkant, naar Negros. Meer nauwkeurig naar Dauin. Om daar te komen moeten we eerst de ferry nemen naar Dumaquette City en dan verder met de tricycle naar Dauin. Als we daar aankomen en de zwarte stranden zien weten we waarom Negros zo heet. Hier moeten we dus niet zijn. Bovendien liggen resorts op ongemakkelijke afstand, right in the middle of fucking nowhere. Om drie dagen aan een zwembad te liggenter grootte van een plastic HEMA opblaasbadje trekt ons niet zo. De naam Wellbeachresort is onterecht, Hellbeach is toepasselijker.

Dus gaan we weer met de meneer van de tricycle over de stoffige, hobbelige wegen naar Dumaquette. Na online aanmelding bij de ex mijnwerkersvakbond vanwege onze stoflongen nemen we de retourweg en iets meer. Daar brengt de de fastcraft ons naar Cebu Island, Na een uurtje varenarriveren weop Cebu. Maar we moeten nog naar het busstation van Liloan. Uiteraard staan er weer heren met een tricycle die ons daar naar toe willen brengen. Na enige zoeken en onderhandelen vinden we er een die ons voor zestig peso's pp wil vervoeren . Het is passen en meten maar dan zijn we onderweg met vier personen inclusief bagage en de chauffeur dan nog niet meegerekend.

Als we aankomen op het busstation rijdt onze chauffeur de net wegrijdende bus klem en kunnen we direct plaatsnemen in een vrijwel lege bus. Na twee uur hobbelen bereiken we Moal Boal. Daar moeten de witte stranden zijn. Die zijn er ook maar mijn vloeitjes zijn breder. We nemen onze intrek in het Marina Village Beach Resort

(http://www.marina-village-resort.com ). We gaan wat drinken en een pizza eten. In een bar raken we in gesprek met de Duitse manager van een duikschool (http://www.moalboal.com ). Aardige vent, we lullen wat over Herman Brood en zo. Morgen zullen we eens bij hem langs gaan voor een duikje of twee te maken.