Koh Samed, Ko Samet wat ben je mooi

Een klein eilandje op een drie uur rijden van Bangkok. De eerste keer zijn we hier met Djadi geweest in 1998. Destijds werden we zowel ‘s nachts als overdag lek gestoken door de vele muggen die dit eiland rijk is. Omdat we geen malariapillen namen zijn we na twee dagen vertrokken. Te groot risico op eventueel malaria. Nu vele jaren later zijn er nog steeds veel muggen maar het vochtige seizoen is nog niet aangebroken: het valt dus nog mee.

Na een hobbelige rit met een songthaew dwars over het eiland worden we afgezet op een hoek van de doorgaande weg. Het is een zijpad dat rechtstreeks de jungle in lijkt te gaan. ‘Jeetje Siem, er staat wel een bordje Bell House maar het was toch in de buurt van het strand? De twee bordeaux rode koffertjes achter ons aansleurend over wortels van giga bomen en andere (val)kuilen zien we wat bungalowtjes. Iedereen ligt te slapen. Middagdutjes. Een jongeman schrikt wakker en kijkt verwilderd om zich heen. Ah, falang (witte mensen) you book room? Wij in koor: yesssss.’

We nemen onze intrek in the Bell house. Keurige bungalows met mega bedden, een zitje met tropische voortuin, gedecoreerd met schelpen die ik graag en allemaal mee had willen nemen. Er lopen ook katten rond dus voldoende vermaak. We zijn aan de laatste week van onze sabbatical gekomen. Na beraad is het volgende besloten: geen zin meer om te vliegen omdat er altijd wel een reden is (lithium batterij, schilmesje, aanstekers, plastic schaartje) om die hele koffer om te keren onder de afkeurende blik van de beambte. Dus taxi vanaf Don Mueang, ferry naar koh Samed en nu lekker chillen en genieten van het weer en alle natuurlijke schoonheid die dit eiland ons biedt.

Als we het pad aflopen naar beneden worden we niet teleurgesteld, het strand! Met allemaal gezellige strandtentjes, stoeljes en tafeltjes op het zand, kortom dat alles waarom ik het eilandleven van Thailand zo tof vind. En Thais eten natuurlijk, by far de beste keuken van Azie. Het doet ook een beetje denken aan Koh Chang, het grotere eiland verderop en favoriet van mijn pap en mam, dat nu door voornamelijk Russisch toerisme is overgenomen, zie ook het verhaal van 2018.

We gebruiken onze laatste dagen om lekker te luieren. Eten, drinken, frisbee werpen, goede gesprekken en dito voornemens tijdens lange strandwandelingen hoe we dingen thuis anders willen doen.

Natuurlijk geven wij ook graag een goed voorbeeld want elke dag komen we met 1-2 zakken zwerfvuil terug. En ja hoor, na een dag of 3 zie ik zowaar iemand van een ander hotel ook zwerfvuil ruimen. En de volgende dag zelfs iemand van de bewaking die mee opruimt. Hoe tof is dat!