Hualien en de Taroko kloof

Vanuit Taitung is het maar een klein stukje naar Hualien. Reizen met de High Speed Train is snel en efficient. Het landschap bestaat uit pittoreske kustplaatsjes die voorbij razen. Steeds als ik iets moois zie, is het ook weer weg. De trein rijdt op sommige trajecten met een snelheid van 110 km en dat is best snel. De afstand tussen Taitung en Huwalien is zo’n 185 km en we doen er ruim twee uur over. We kiezen voor het stadje Hualien omdat daar een van de mooiste plekken van Taiwan is: de Taroko Gorge. Dit nationaal park is een van de negen die het land rijk is. Het bestaat uit een 19 km lange canyon aan de Oostkust van Taiwan. Ideaal voor een stevige wandeling. We komen bij waar we een nachtje hebben geboekt. Beetje uit het centrum maar we krijgen een mooie kamer met balkon voor TWD 600. We wandelen door het stadje naar de night market waar ook een bandje speelt en karaoke is. Altijd leuk voor wat vertier. De volgende dag kost onze kamer opeens 1600 TWD. Valt dat even tegen. Weekendtarief zegt ze. We besluiten om te blijven en van de heerlijke bedden te genieten. Ook belangrijk. We onderzoeken op heft station de mogelijkheden om naar de Taroko Gorge te gaan.

We kiezen voor de Taroko shuttlebus. Op het station aangekomen worden we direct benaderd door een chauffeur die goed Engels spreekt. Of we met zijn taxi een tour willen. Ik kijk op het bord naar de vertrektijd van de bus. 09.20 uur dus 5 minuten om te beslissen. TWD 2000 is een flink bedrag maar als je de kosten voor de bus samen TWD 500 en het comfort meetelt is de keuze toch snel gemaakt. Jason wordt onze chauffeur en tourbegeleider. Een man naar mijn hart: “vier uur Taroko is genoeg tijd om alle highlights te zien voordat je een ‘ marble fatique’ oploopt, weet hij.”

We beginnen bij de Shakadang trail. Een voetpad dat een paar kilometer lands de kliffen voert met schitterende uitzichten op watervallen en riviertjes. Onze chauffeur Jason weet te vertellen dat ze hier, voordat het een nationaal park werd, als kind gewoon gingen zwemmen en klooien.

Daarna rijden we naar de Tunnel of Nine Turns. Als je door deze uit steen gehouwen tunnel loopt heb je elke keer een ander uitzicht op de naar de hemel reizende kliffen, snelstromende rivieren en vegetatie. Heel verrassend om hier te wandelen. Net als de Swallow Grotto alleen is het daar binnen erg donker. We moeten ook een helm dragen voor eventueel loskomende stukken rots.

We zien twee trails hoog in de bergen die alleen bereikbaar zijn voor geoefende klimmers en daar ook fors voor betaald hebben. Met mijn hoogtevrees is het sowieso een no go.

Eternal spring shrine is een pagode die is gebouwd in 1958 en waar watervallen zijn rondom de tempel. Daar bekijken we ook de 3e generatie brug die al drie keer is weggespoeld. Het is allemaal veel, veel rots ook. Gelukkig vinden we tussen al dit natuurschoon ook nog een paar levende wezentjes. Twee prachtige vlinders die een dans doen in de roze bloesemboom waar Japan en ook Taiwan zo trots op en bekend om zijn.

Lees hier meer over de Taroko Gorge

https://en.m.wikipedia.org/wiki/Taroko_National_Park

Jason zet ons af bij een fantastisch aangeschreven Japans restaurant. Als we uit gegeten zijn, wandelen we naar de Amir BnB waar we mogen inchecken (16.00!!!). Dit is echt heel onhandig in Taiwan, je moet er soms al om 10.00 uur uit en dan kan je pas om 16.00 uur in je volgende hotel inchecken. Dan zit je met tassen die je moet opslaan dus zo een dag is eigenlijk een beetje verloren. We wandelen door Hualien en zien een bedrijfje dat noodles maakt voor de omliggende restaurants. Werkelijk fascinerend hoe dit nog handmatig wordt gedaan. We mogen een kijkje binnen nemen. Vrolijke kerels die de machines beheren en een jongedame die nestjes noodels afweegt en de verkoop ondertussen regelt (zonder haar handen te wassen).

Morgenvroeg 7.27 uur vertrekken we met de trein naar Tapei en komt ons avontuur in Taiwan tot een einde. Om 13.45 uur vliegen we door naar Boracay en vanaf het vliegveld hebben we een transfer naar het eiland. Met een beetje mazzel zitten we met zonsondergang met een biertje in de hand op het strand.

Linda