Waar zullen we nu weer eens het ontbijt vandaan halen? Het zijn gelukkig eenvoudige vraagstukken waar we ons vanochtend mee bezighouden. Mijn voet voelt al veel beter maar ik wil deze toch nog een beetje ontzien. Gemiddeld zijn wij toch goed voor zo een 10.000 stappen per dag.

We ontbijten bij een klein tentje lang de weg die naar het strand voert. Er zitten al een paar mensen dus dan zal het wel goed zijn. In ons beste Chinees en met handen en voeten leggen we uit dat we iets willen zonder vis of vlees. Ei mag wel. Ik maak het pok, pok, pok geluid en houd mijn hand onder mijn kruis alsof ik een ei opvang. Ja, ja, mijn Chinees wordt met de dag beter. Kokkie verdwijnt en we horen geluiden van rammelende pannen en potten en als snel vliegen de smaakmakende geuren uit het kleine keukentje. De heren die achter ons hebben plaats genomen zijn beide al begonnen aan een fles sterke drank (10.00 uur) met een fles water. Ze kauwen op kleine visjes en spugen de graten uit op tafel. Apart volk. Als 10 minuten later kokkie weer uit haar mini keukentje komt met een dampend bord gebakken rijst maakt mijn maag een sprongetje van geluk. Op tafel staat zelfgemaakte sambal en nog iets ondefinieerbaars in een houdertje. Ik denk dat dit setje z’n laatste sopdoekje in 1980 heeft gezien toen het etablissement geopend werd.

Aan het strand dat een paar minuten verder wandelen is, zien we de golven tegen de kustlijn beuken. We begrijpen wel waarom er niemand zwemt of op het strand een zonnetje ligt te pakken. De witte schuimkoppen slaan stuk op een massa stenen sculpturen die daar achteloos lijken te zijn neergekwakt. Ik bouw een steenmannetje voor mijn moeder en eentje voor Boris. Het is een ruige maar ook mooi plek met uitzicht op het Green Island. Daar wilden wij ook graag heen maar de wind en de golven houden de ferry’s in de haven.

We huren vandaag een fiets om het pad dat helemaal langs de kust loopt en dwars door het Forest Park van Taitung voert te onderzoeken. Het weer is ons ook gunstig gezind. Gewapend met een routekaart rijden we door de prachtige en kleurrijke omgeving. Het park is schilderachtig mooi. Het lijkt wel of Bob Ross hier al z’n inspiratie vandaan heeft gehaald. A touch of Van Dijcks Brown and look at this little fellow komen we hier overal tegen. Er is ook een Hibiscus garden met wel 50 verschillende soorten en door het hele park zijn kunstwerken van gevlochten riet en bamboe. Onderweg komen we ook veel jonge mensen tegen die op een tandem fietsen met naar wat ik denk en vader/moeder/opa/oma (want dat is moeilijk in te schatten) achterop. Vrolijk roepen we Nin Hao en wuiven naar de voorbijgangers. De omgeving doet aan als een Japans tafereel. Heldere meertjes met het heiige berglandschap erachter en kleine bruggetjes, de prachtige kleurrijke struiken en bloemen. Het gebrek aan toeristen behalve twee nederlanders die wij tegenkwamen en ook een fiets huren. Het is een weldaad om hier rond te fietsen en alle beelden op te slaan.

Een heerlijke dag en als we de fietsen terugbrengen zijn we het daar roerend met elkaar over eens. Morgen vertrekken we naar Hualien om de wereldberoemde Taroko Gorge te bewonderen.

Linda