B&B la Maison

Het voelt onnatuurlijk om de reis die we twee dagen geleden omhoog naar Checheng maakten nu weer terug te moeten maken. Het enige betaalbare in de zuidelijke regio is het B&B la maison in Eluanbi. Het stadje met de witte vuurtoren waar we al eerder waren. We hebben geen keuze. Nee, we hebben zelfs geluk want als we daar aankomen weet John, onze zeer goed Engels sprekende host uit Frankfurt, ons te vertellen dat we enorm veel geluk hebben. Wegens een afmelding kwam net een boeking weer vrij, en wij waren toevallig online aan het zoeken. A match was made in heaven, zeker omdat hij aanbiedt te helpen om onze tocht naar de oostkust te organiseren.

Ook hier zijn veel zaken gesloten, het is nog steeds bankholiday. Pas vanaf 1 maart wordt alles weer normaal en kunnen we onze reis voortzetten. Such is life dus geniet er dan maar van. Vlak bij de vuurtoren is een klein marktje. We gaan daar wat te eten zoeken. Alle menukaarten zijn in het Chinees. Hilarisch! Op iemands bord zien we gebakken rijst dus ik wijs dat aan. Er wordt onmiddellijk een tafeltje uit een ander kraampje geplukt en twee plastic krukjes. Een mevrouw biedt ook aan om bij haar aan tafel te komen zitten. Zo vriendelijk allemaal. De rijst smaakt heerlijk en we legen de bordjes tot de laatste krummel.

Tijd voor wat sightseeing. Het meest zuidelijke puntje van Taiwan is hier een trekpleister (mogelijk bij gebrek aan andere bezienswaardigheden). Het waait nog steeds flink en de dikke wolken lijken een flinke regenbui te verbergen. We wandelen een flink uur bergafwaarts en dan zien we het: een soort niks zeggende betonnen sculptuur waar rijen Taiwanezen staan te wachten op hun beurt om een selfie te maken. Het meest zuidelijke punt van Taiwan. En ik sta ook in de rij. En dan de klim weer terug naar boven. Het begint te spetteren. We stappen flink door.

We hebben vanmiddag alvast een plekje gereserveerd in een restaurantje. Het is hier nog steeds reten druk dus om 19.30 uur mogen we aanschuiven. Spicy Thai beef Salad en Som Tam staan op de eveneens engels ondertitelde kaart. Nou ja, onze favorieten. En ze maken het ook echt goed. Terwijl het buiten regent en stormt genieten wij van al het familiegedoe om ons heen. Verstaan kunnen we ze niet maar beelden spreken boekdelen.

Het B&B beschikt over een dakterras met een soort groot bad, hier noemen ze het een zwembad. Je kan daar heerlijk over de oceaan turen en de zon onder zien gaan. Na de regen en storm van afgelopen dagen is het deze ochtend zonnig en zelfs warm.

Eerst gaan we onze was doen. John heeft de wasmachine geprogrammeerd en voor ons klaar gezet. Hij heeft lijnen gespannen waar we alles kunnen laten drogen zodat het de volgende dag in de koffertjes mee kan naar de Oostkust. Hij tipt ons het naastgelegen restaurant waar zeer verse vis op Taiwanese wijze wordt bereid. We hebben al gezien dat het zeer druk bezocht wordt. Bij binnenkomst wordt er voor ons snel een een tafeltje bijgeschoven en mogen we in de koelkist onze lunch uitzoeken. Daar liggen vissen, kreeften, garnalen, schelpen, octopus en meer keurig in plastic verpakt met een prijssticker erop. Je geeft zelf aan hoe je hem klaargemaakt wilt hebben. Gaaf toch. Het worden de schelpen, de gefrituurde vis- en octopuskoekjes, de sashimi van Kobia (die we aanwijzen bij de buren) een klein kommetje rijst en twee bier. Achter elkaar komen mensen vragen om een tafeltje en her en der wordt wat geschoven en verplaatst. Ze proberen voor iedereen plaats te maken. Het eten is goed en we doen ons ook tegoed aan de Taiwanese familietradities en cultuur om ons heen.

Na de lunch is het weer zo lekker dat we op het dakterras neerstrijken en zowaar kan de bikini uit de koffer komen. Terwijl ons wasje lekker droogt, genieten wij van het zonnetje en het uitzicht en proosten op de verjaardag van onze dierbare vriendin Riri met een glas witte wijn en een wodka on the rocks. Life is good.