STAPbudget en de misSTAP

We vertrekken vanaf Eluanbi, het meest zuidelijke puntje van Taiwan, in een shared taxi naar Fangliao waar het treinstation is om de oostkant van het eiland te bereizen. De drukte ontstaan door de feestdagen valt nu mee en we kunnen bij aankomst vrijwel gelijk op de trein om in ruim 2 uur naar Taitung te reizen. Aldaar is al voor twee nachten een onderkomen gereserveerd. We stoppen bij allerlei leuke townships onderweg waar ik natuurlijk ook graag naartoe had gewild. Uitgestrekte stranden links en bergen rechts vliegen voorbij. Alleen is ook dit gedeelte ongetwijfeld makkelijker te bereizen met eigen vervoer en liefst met een gids of tolk. Weinig mensen beheersen de Engelse taal dusdanig waardoor een gesprek voerenlastig is. Ook hier is google translate onze beste vriend.

We komen rond 13.00 uur aan in Taitung en daar willen we met de lokale bus naar onze accomodatie. Het is een belangrijke dag vandaag want om 10.00 uur Nederlandse tijd en bij ons dus om 17.00 uur wil ik het STAP budget aanvragen voor mijn koksopleiding. Djadi zit dan ook klaar om mij te helpen. Als er een grote bus aankomt wil ik daar snel heen om te checkenof die in de buurt van ons onderkomen komt. De stoep is hoog en ik heb het niet gezien in mijn enthousiasme die chauffeur aan te klampen. Ik maak een misstap, val en mijn enkel klapt dubbel en met mijn stuitje op diezelfde stoep. Simon en een Taiwanese dame schieten me te hulp maar ik kan niet direct opstaan. Ik moet even bijkomen van mijn misSTAP.

Alles doet pijn en vooral mijn linkervoet. Ik hinkel naar de taxistandplaats en daar stappen we bij een vriendelijke dame in. Zijn brengt ons naar het Fun Trip hostel en daar moeten we nog tot 16.00 uur wachten op het inchecken. Net op tijd om het STAP budget te proberen te bemachtigen want dat is net zo moeilijk als kaartjes voor LOWLANDS scoren. Een vriendelijke dame is ons naar het dakterras gevolgd en gebaart dat ik geen ijs op mijn enkel moet leggen. Ze neemt mijn voet in haar hand en kijkt naar een filmpje op YouTube. Ze begint mijn voet te masseren met tijgerbalsem. Heel pijnlijk maar ze voelt stukje voor stukje, elke teen en elke pees waar het probleem zit. Dan tovert ze een soort hotpack uit haar tas en gebaart dat die erop moet. Zo tof en serieus: aandacht maakt alles mooier, hetvoelt ook direct beter!

Om 16.30 uur zit ik klaar met Djaad om in te loggen op de site van het UWV maar wat we ook doen we komen er niet door. Zojuist leest ik dat door de grote belangstelling voor het STAP budget de inschrijving is uitgesteld tot 11.00 uur. Ik was al teleurgesteld maar -as we speak- ga ik het weer proberen! Helaas, stelletje UWV prutsers. Het lukt niet omdat de hele site eruit ligt. Ok, dan maar eten bij de locale Duitse uitbater. Iets met wurst und sauerkraut vergezeld van zwei Bier. Das macht etwas gut al viel de rekening helaas niet mee net als het eten. Huiswaarts dan maar en hopen dat het voetje en het stuitje het morgen weer goed doet zodat we lekker op STAP kunnen.