Met de bus bereiken we deze nietszeggende plaats. Winkels en restaurants zijn vrijwel allemaal gesloten. Een enkeling houdt de negotie draaiende. Opvallend genoeg zijn deze neringhouders allemaal geconcentreerd rondom de Fu ‘an Tempel waar uitgerekend vandaag het grootste festival van Taiwan plaatsvindt. Op zoek naar lunchmogelijkheden stuiten we op een foodcourt. Veel kleurige mungbonensoep, vis, zeevruchten en andere ondefinieerbare etenswaren. We horen luide knallen veroorzaakt door vuurwerk. De kruitdampen waaieren uit boven de tempel. Eindelijk wat reuring in dit suffe stadje! Er zijn veel gezinnen op afgekomen. De foodcourt zit vol en de beheerders van de parkeerplaats doen goede zaken. Het valt op dat de automobielen zonder uitzondering in de hogere prijsklasse vallen. Hier geen KIA Picanto o.i.d. te bekennen. Lexus, Landrover etc voeren de boventoon. We betreden het tempelcomplex waar diverse gezelschappen, die met touring cars zijn gearriveerd, hun optreden verzorgen. Traditionele symbolen, stoere krijgers en dans gemengd met snoeiharde house, vlammende pijpen en andere special effects zorgen voor een kleurrijke spectaculaire middag. Vuurwerk en wierook bepalen de geuren.

De tempel zelf is ‘niet covid proof’ vol. Mondkapjes, die anders in pre covid tijden in Zuidoost-Azië, massaal werden gedragen zijn hier nauwelijks te bekennen. Waarschijnlijk biedt het geloof in de tempel voldoende bescherming.

Bij de lokale supermarkt kopen we een biertje. Mijn oog valt op een luxe verpakking Dalmore single malt whisky voor slechts 170 Taiwanese Dollar. Een buitenkansje, te mooi om waar te zijn. De bejaarde baas van deze toko is vergeten om op de prijssticker een nulletje erbij te zetten. Bier en pinda’s voor de borrel gaan het worden.

Het is voedertijd voor ons wilde dieren. Maar waar kunnen de beesten eten? Google zoekt op ‘restaurants near me’ maar dit levert slechts een resultaat op. Dus gaan de wilde dieren de verlaten straten op in de duistere avond. De wind is inmiddels behoorlijk aangewakkerd tot stormachtig niveau. Golfplaten daken rammelen en alles wat niet verankerd is waait door de straten. Ghost Town Checheng belooft een weinig romantisch diner. Een smoezelig restaurant met romantisch TL licht en tafels die nooit een sopdoekje hebben gezien is onze enige uitweg. Het kleine etablissement heeft veel clientèle, er is nog een tafeltje vrij maar deze eetgelegenheid is ons zelfs te ranzig. Noedelsoep, driekazen macaroni uit de magnetron en Snickers van de Seven Eleven convenience store bieden soelaas voor de wilde dieren. Het voedt en dat is op dit moment voldoende. Morgenochtend met de bus naar Eluanbi waar we twee nachten geboekt hebben bij B&B La Maison.