Kenting National Park

We pakken onze spullen in om naar de andere kamer te verhuizen. In onze ijver hebben we gisteren allebei flink wat kledingstukken gewassen en omdat het niet heel warm is, voelt alles nog klam. Niet handig maar gelukkig weet onze landlord een oplossing. ‘Laat de koffers maar staan. Als de nieuwe kamer klaar is, zet ik dezeerin en zorg ik dat het wasgoed ook in jullie kamer terecht komt als het droog is’, lezen we via google translate op haar telefoon. Heel fijn dit!

Ik vertrek met een opgetogen Simon en Eric naar de Mac Donalds (vandaar die halte Kenting Arch). Even 5 minuten wachten want dan wordt het ontbijtmenu vervangen door de lunchkaart. Niet te geloven dat deze kerels zo een plezier beleven aan deze bekende en smaakloze rood-gele consumptieketen met de clown. Toen Djadi nog klein was probeerdenwe deze keten zoveel mogelijk te mijden. Ik laat voorzichtig een bescheiden hamburger met koffie naar binnen glijden maar bij de jongens heerst geen enkele scrupule. Big Mac large met een halve liter cola en hashbrowns. Even denk ik aan de film Supersize me. Het ontbijt verdwijnt echter in rap tempo en zorgt voor gelukzalige blikken. Dat dan weer wel.

Naast de MD zit een verhuurbedrijf met scooters. In tegenstelling tot Thailand is in Taiwan een (internationaal)motorrijbewijs verplicht dus wij mogen alleen op de elektrische scooter en niet harder dan 25 km. Ik krijg een spoedcursus e-scooter rijden op de parkeerplaats omdat ik pas drie keer in mn even op een scooter heb gereden. Een kwartier later vertrekken we in colonne, behelmd engewapend met routekaart richting het meest zuidelijke puntje van Taiwan.

We tuffen door een mooie bosrijke omgeving en het verkeer is zeer goed te doen. We stoppen bij kleine strandjes en andere bezienswaardigheden. We nemen de afslag naar een haventje waar we lokale vissers en hun schepen goed bekijken. Dan scooteren we weer terug naar de hoofdweg richting de witte vuurtoren van Eluanbi waar veel te leren is over het VOC verleden van Taiwan, waar wij als Hollanders ook weer een koloniale rol innamen.

"Tayowan" was the name of the coastal sandbank where the Dutch erected their colonial headquarters on the island in the 17th century; the former name "Formosa" means "beautiful" in Portuguese.”

In het National Park zijn ook werken van een kunstenaar te bewonderen die mooie objecten met staalkabel maakt. Al met al een interessant uitstapje. We scooteren weer rustig terug naar onze accommodatie, nemen afscheid van Eric, even chillen op dat heerlijke strandjeen dan wat te eten zoeken.

Inmiddels is de wind flink aangetrokken en regent het ook weer. We zoeken onze heil in een chinees restaurant en klunen terug naar ons onderkomen. Even de poezies knuffelen en dan op naar een mooie nachtrust. Morgen gaan we vroeg naar Checheng waar we een tussenstop willen maken richting de oostkust. Hier hebben we nog een betaalbare accommodatie kunnen vinden van maar 72 euro en niets bijzonders.

Linda