In en uit de kast komen in Taipei

Dagen van staren naar de Golf van Thailand, het geluid van de wind op het strand en even niets anders dan niets doen, kortom, R&R, rest and relaxation. Maar het jeukt, reizen en vakantie zijn toch twee verschillende dingen. De volgende stap moet worden gemaakt. Nu we toch in de buurt van Taiwan zijn en het land slechts kennen van Made in Taiwan en de slechte verstandhouding met de Volksrepubliek China besluiten we vanuit het zuiden van Thailand, Chumphon via Bangkok naar Taipei te vliegen. Terra Incognito om te ontdekken, de gebaande paden van Thailand zijn inmiddels routine geworden om te bewandelen. Even wat sambal in onze reis!


De wekker gaat vroeg, instantkoffie met banaan als ontbijt en er voor zorgen dat we ons hele hebben en houwen weer in de handbagage wringen. Het taxi-busje dat ons komt halen is in onze ogen aan de late kant. Onze Thaise overbuurvrouw, die goed Engels spreekt vertelt ons dat het busje op verschillende adressen mensen oppikt voor Chumpong airport. Ze heeft dit ook meerdere malen gedaan en nog nooit een vlucht gemist. Chumpong Airport stelt ook niet zo veel voor met twee vluchten per dag vanuit Bangkok en twee vluchten die ook passagiers van Chumphon naar Bangkok brengen. Aankomst is op DMK (Don Mueang Airport), de oude luchthaven die nu voornamelijk voor binnenlandse vluchten wordt gebruikt. Wij moeten vanaf deze luchthaven de shuttlebus nemen naar BKK (Suvarnabhumi Airport), de internationale luchthaven voor onze vlucht naar Taipei. We zijn ruimschoots op tijd voor de check in en mogen onze handbagage met ruimschoots twee kilo overgewicht gelukkig meenemen. Maar dan de rijen bij de paspoortcontrole en de securitycheck, het wordt een uitdaging. Met name de securitycheck is waar we als een forens op de A10 op een herfstige ochtendrit door heen kruipen. Als mijn handbagage, schoenen en andere artikelen door de X-Ray machine gaan, vestig ik een nieuw baanrecord.


Dan komt Linda de pits uit rollen op gebruikte soft banden. Maar de kwalificatie wordt direct door een marshall stilgelegd. Rode vlag en safety-car op de baan! Na grondig onderzoek, er is geen item dat de marshall onberoerd laat, komt het verboden onderdeel tevoorschijn. Het onderdeel heeft inmiddels meer vlieguren dan een trekvogel van 20 jaar en heeft diverse malen ongeschonden de finish gehaald maar hier moet er afscheid genomen worden. Dag blauw schilmesje, gebruikt voor fruit, deze security dame ziet dit kennelijk als een samoeraizwaard en mogelijk te gebruiken om een toestel te kapen en vervolgens de Taipei 101 Tower in te jagen.


Uiteindelijk bereiken we onze vlucht naar Taipei op tijd. Dutje doen en een bakje noedels eten doodt de tijd tijdens de vlucht van ongeveer drieënhalf uur. Het tijdsverschil is een uur met Bangkok als we rond negen uur ‘s avonds aankomen op Taipei. Vanaf de luchthaven duurt het een halfuur met de metro tot we bij Taipei Main Station komen. Van daar uit nog tien minuten lopen naar ons nieuwe onderkomen in Taiwan, The Plain Inn.


The Plain Inn, centraal gelegen en vlakbij het Centraal Station van Taipei, is inderdaad wat het bijvoeglijk naamwoord zegt. We maken kennis met de Taiwanese gewoonte om binnenshuis slippers te dragen. We laten onze schoenen bij de ingang staan en bestijgen de trappen naar onze kamer. Walk in wardrobe is een beter woord. Het is in twee verdiepingen opgebouwd, beneden een bed en boven op de planken een tweepersoons matras dat te bereiken is via een trapje die je op een onderzeeër bij de periscoopruimte tegenkomt. De ideale ruimte voor drie masochisten met claustrofobie. Wat zullen die aan hun trekken komen. Gelukkig heeft deze kast wel een raam. Gelegen aan de Wibautstraat van Taipei is deze avenue tegen de tijd dat wij gaan slapen zeer rustig. En dat voor slechts 45 EUR per nacht! Ik besluit om het stof van de reis af te spoelen in de gemeenschappelijke douche. Maar waar zijn de handdoeken? Ik zoek in de linnenkamer maar er is nergens een opgevouwen en gewassen handdoek te vinden. Uiteindelijk kom ik twee handdoeken tegen. Met reukvermogen kies ik de schoonste uit. Ja, ik heb er een neus voor!


Buiten is het rond de twaalf graden. Twee percelen verderop in de straat is The Old Door, een hostel met een bescheiden terras en bier uit de tap. De straten van deze miljoenenstad zijn uitgestorven. Half elf staat ons eerste Taiwanese biertje op onze tafel. Een oudere dame uit Taipei heeft ons dan al een mandarijn aangeboden, een voormalig Taiwanese TU Delft student haar donuts bij gebrek aan eten en de dame van het hostel heeft ons uitgebreide adviezen gegeven wat interessant is om in Taipei te doen. Deze vriendelijkheid en behulpzaamheid zullen we tijdens ons verblijf in Taiwan dagelijks meemaken. Gevraagd en ongevraagd.

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!