Thung Wua Laeng Beach

“Waar zou jij nu zin in hebben? Nou, in ieder geval iets met strand, weinig toeristen en zo min mogelijk prikkels en activiteiten. Oh, je bedoelt vakantie in plaats van reizen. Ja, daar heb ik best behoefte aan.”

We zijn nu bijna op de helft van onze sabbatical en echt lekker luieren hebben we nog niet gedaan. Na de drukte van Koh Tao zoeken we iets rustigs om een paar dagen te chillen. De laatste keer ongeveer vijf jaar geleden kwamen we per ongeluk op Thung Wua Laen beach terecht. Dit gehucht ligt zo een 25 km van Chumphon en wat wij ons ervan herinneren is dat het een zeer rustige hidden gem is met een prachtig wit strand. Lekker tropisch, vriendelijke locals en geen prikkels om in actie te komen. Laat dat nou precies zijn waar we behoefte aan hebben.

We checken in bij de Moonrise hotel waar we voor een slordige 800 Baht per nacht een gigantische kamer met dito bed bewonen. Geen ontbijt en geen andere bemoeienissen. Alleen kamer en bed: precies goed voor ons. Op 3 minuten wandelen ligt het strand en rechts de Pirates Bar waar ze een redelijke kaart hebben. Dat is maar goed ook. De volgende dag start bewolkt en in de middag begint het te regenen, gepaard met veel wind. Gelukkig maar dat we nu Koh Tao niet meer hoeven te verlaten. Dat is geen pretje met deze tropische storm die ook nog eens zorgt voor stroomuitval. We waden door de straat naar ons onderkomen en nu zijn we extra blij met onze grote kamer. Simon zit buiten te genieten van onweer en storm terwijl ik de eerste twee afleveringen van de Crown bekijk. En plots gaat alle elektriciteit weer aan: probleem opgelost.

Nu het inmiddels donker is, krijgen we toch een beetje trek. Maar ja, wat te doen? Ik leen een paraplu en waad door de straat naar de Pirates bar. Daar weet ik een pizza te bemachtigen en behoedzaam kluun ik met de pizza onder de plu terug naar ons onderkomen. Als ik de deur open, zie ik manlief met een ontspannen gezicht op bed liggen. De slaap kwam vroeg vandaag.

De volgende dat is het warm en bewolkt: hoge luchtvochtigheid = benauwd. Op het strand is het zalig en gewapend met een grote lege zak ruime we drie keer de zak vol zwerfafval op. Een topje van de ijsberg, helaas. Vooral slippers, plastic bekers en flessen, tandenborstels, verpakkingsmateriaal van eten en aanstekers vinden we op het strand. Er is nog een lange weg te gaan in Thailand. En niet alleen daar in Zuid Oost Azie. Voor het diner zoeken we een eethuisje aan het begin van het strand uit. Uit voorzorg nemen we toch maar de paraplu’s mee. En dat is geen overbodige luxe. Halverwege het diner barst onweer los en valt opnieuw overal de stroom uit. Bij het woest bewegende vlammetje van een dunne kaars eten we onze Thai spicy beef salad en Tom Kha Kai (Thaise kokos soep)met rijst op. De terugweg is nat en donker. Het met een zaklamp verlichte bed warm en zacht. Als het licht weer aangaat is het ruim bedtijd. Inmiddels heb ik the Crown bijna uit.

Morgen vertrekken we heel vroeg met een taxi naar Chumphon vliegveld om door te reizen naar Bangkok Don Mueang. Dan met de gratis shuttle service naar Suvarnabhumi airport en daaarnastappen we om 15.00 uur op het vliegtuig naar Taipei, de hoofdstad van Taiwan. Heel spannend.

Linda