Koh Tao

Asia Divers resort. Wat waren we enthousiast toen we in 2018 hier gingen refreshen en duiken. Bij aankomst blijkt dat de duikwinkel onbemand is en zelfs niet meer in het gelijknamig hotel zit. Tijdens corona is hier heel wat opgehouden met bestaan. En wat er nog is probeert in korte tijd zo veel mogelijk geld te verdienen om onder meer achterstallig onderhoud te kunnen uitvoeren.

Het deel waar wij zittenis voornamelijk bevolkt door jonge backpackers die waarschijnlijk een tussenjaar hebben of net een examen hebben afgerond. Gemiddelde leeftijd tussen de 18-25 jaar. We kijken onze ogen uit als we op Sairee beach in een strandtentje zitten waar de first row (best plekken voor de sunset) bezet worden door jongeren die op een schamel flesje water en een sprite de hele zonsondergang een spelletje kaart spelen. Verderop zitten wat Scandinavische meisjes schijnbewegingen te maken met een taco. Het uiterlijk van de gemiddelde verschijning is dun tot graatmager. En alles ertussen in. Ze rijden vrijwel allemaal op een 100cc scooter en halen toeren uit, liggen stoned op het strand met de borst- of bilpartij uit de minikini gevallen. Vrijheid is blijheid en plaatsvervangende schaamte kent deze generatie niet of nauwelijks.

We hebben voor Valentijnsdag bij Siam Diverseen dubbele duik geboekt. Daar zijn we immers dat hele eind voor naar Koh Tao gekomen. We melden ons om 11.30 uur bij Patrick die ons zal begeleiden bij onze duiken. Het weer is uitstekend: zonnig en weinig wind dus ook weinig golfslag. Precies 5 jaar geleden waren we ook op Koh Tao om te duiken. En dit is waarschijnlijk de laatste keer. De overbevolking op dit prachtige kleine eiland heeft weerslag op onze gemoedstoestand. En die is niet positief.

De duiken zijn goed, we zien zelfs blue spotted eaglerays en ander gekleurd spul. Het koraal, daar waar het nog in leven is, biedt onderdak aan veel micro organisme en dat is altijd cool om te zien. Het duiken zelf is wel weer even wennen ondanks onze refresh in het zwembad in Amsterdam. Gelukkig doet mijn nieuwe heup het uitstekend en het litteken in mijn nek dat na bijna een jaar nog steeds deels gevoelloos is, heeft geen invloed op mijn skills als duiker. Tijdens de tweede duik kijk ik naar Simon en zie zijn 20 kilo wegende zuurstof. tank los zitten. De bevestigingsband met clip is kennelijk losgeschoten en de tank hangt alleen nog te bungelen aan het safetykoord. Ik tik de divemaster aan, die gaat direct als een soort Dik Trom op de tank zitten en schuift de band weer om de tank. Simon weet dat er iets gebeurt maar pas als we weer aan de oppervlakte zijn krijgt hij mee wat precies. Best even schrikken.

We genieten van de zonsondergang en de euforie die je vaak voelt na een duikdag. Daarna laten we ons lekker masseren want morgen vroeg opstaan om met de boot terug naar Chumphon te varen. Even wat minder toeristische oorden opzoeken.

Linda