Tam Coc en Hue

Er zijn twee manieren om van Tam Coc naar Hue te gaan, bus of trein. Een privé auto kan ook maar dat is een fors geprijsde optie. Ervaring met reizen met de trein in Vietnam hebben we niet, laat staan met de nachttrein. Onze ervaring met de slaaptrein in Thailand is prima. Meerdere keren gedaan, je stapt ‘s avonds op de trein en de volgende ochtend kom je uitgerust op de plaats van bestemming aan. De treinen zijn schoon, hebben comfortabele bedden en rijden keurig op tijd. Geef wat meer geld uit voor een eerste klas, je bespaart sowieso op een hotelovernachting en met z’n tweeën heb je een privé coupe. Hoe romantisch is het om ritmisch op de cadans van de trein, al zoevend met een snelheid van 80 kilometer per uur, door het nachtelijke Thaise landschap voor het slapen gaan nog even de liefde te bedrijven voor een goede nachtrust? Tot zover Thailand.

Nu dus Vietnam en na een eerdere ervaring in India in een nachttrein met een derde klas coupe kan Vietnam toch alleen maar meevallen? Uiteraard weet Google ons te vertellen dat er een derde klas is (houten banken, geen bed), een tweede klas (6 bedden met matras) en eerste klas (4 bedden en zacht matras). Het wordt op deze korte termijn van vertrek de tweede klasse. Eerste klasse is vol. Vanuit ons resort, Tam Coc Melody Homestay (aanrader) laten we ons vervoeren naar het treinstation van Ninh Binh, de trein vertrekt 18:00 uur. Twee Françaises, moeder en dochter, nemen ook deze trein en we bieden de dames aan met onze taxi mee te rijden. De Françaises hebben wel de First Class Sleeper kunnen boeken. Meer over hun ervaringen in First Class volgt later in dit verslag.

We nemen onze intrek in de coupe voor zes personen. Twee Vietnamese dames onderweg naar Ho Chi Minh City (Saigon) zijn al in Hanoi ingestapt. Wij gaan 12 uur doen over de reis Ninh Binh naar Hue, zij het dubbele. Prettige wedstrijd dames! Onderweg stappen een man en een vrouw plus kind in en gaan direct slapen. De bedjes hebben een matras maar ik heb wel shaggies gedraaid met vloeitjes die dikker waren. Roken overigens, is toegestaan maar alleen bij de toiletten daar waar een asbak hangt en in de restauratiewagen. De toiletten zijn kakkerlakvrij, dit vanwege de schaamte van de kakkerlak om hier aangetroffen te worden. WiFi is er niet. De meeste langeafstand touringcars hebben dat wel.

In de coupe zelf is het ondanks het lawaai dat de trein maakt rustig. Een paar uurtjes slapen tot we bij Hue aankomen moet lukken. Om de tijd te doden gaan we naar de restauratiewagen waar kaartende, rokende en drinkende Vietnamezen zich vermaken als in een kroeg met fel TL-licht. We drinken een paar Saigon biertjes en eten een noedelsoepje uit een plastic beker en na dit avondje gezellig stappen duiken we in onze kooien in de coupe. Na een paar uurtjes bereiken we het station van Hue, Ga Hue afgeleid van het Franse Gare.

Buiten verdringen de taxichauffeurs zich om hun diensten aan te bieden en wenken de horeca-eigenaren om vooral bij hen te ontbijten. Het is kwart over zes in de ochtend.

We ontmoeten de eerder genoemde Françaises (moeder en dochter)en vragen naar hun ervaring met de eerste klas. Merde!! zegt de dochter. Zij hadden, net als wij de onderste kooien die iets minder slingeren als die erboven. Litteraly merde. Een Vietnamees gezin met twee kleine kinderen sliepen in de bovenste kooien. De dreumesen nog in de luierfase moesten regelmatig verschoond worden en waar anders heen met de luiers dan uit de kooi naar beneden gooien? Gelukkig hebben ze het Bio Hazard bombardement overleeft. We delen weer een taxi en in de auto zeg ik tegen de dames: ‘ I know the first thing that you’ll do once in your hotelroom is to take a hot shower with lots of soap’. De gedachte aan dit vooruitzicht zorgt voor een grote glimlach bij zowel moeder als dochter.

Hue is een prettige, drukke stad met een grote citadel als oude binnenstad waar beperkt verkeer is toegestaan. In de citadel staan tempels, paleizen en andere gebouwen van ruim 200 jaar oud. Ook zijn er de rijkelijk versierde kanonnen te zien. De grote kanonnen rusten op een affuit versierd met prachtig houtsnijwerk. Het regent en iedere scooterrijder draagt een poncho of andere soort regenkleding. Regen is een groot woord, het is een hele fijne vorm van nevel. De citadel is zeker de moeite waard om te bezoeken maar de stad zelf is inwisselbaar met andere grote steden zoals Saigon en Hanoi. Gelukkig is er maar weinig hoogbouw. Het uitgaansleven bevindt zich aan de drukke doorgangsweg Le Loi en haar zijstraten die parallel langs de brede Perfume River loopt. Er is een tweedeling in dit uitgaansgebied. De straten die zich richten op de westerse toerist en de straten waar de jonge vermogende Vietnamezen gaan stappen. We gaan vroeg slapen na de vermoeiende treinreis. Morgen maar eens verder met de Tour de Vietnam.