De fjorden van Vietnam: een reis door grotten en spelonken

Wat knapt een mens toch op van een stevige massage en een goede nachtrust! We nemen ons nieuwe onderkomen in ogenschouw. Drie generaties voornamelijk rode katertjes en poesjes buitelen vrolijk over elkaar heen. Het zwembad ziet er uitnodigend uit ook al is de temperatuur ‘s nachts en ‘s avonds echt < 10 graden. Het hotel wordt verder bevolkt door veel jonge backpackers die allemaal dezelfde route doen, van Saigon naar Hanoi of omgekeerd. Net als wij. Genoeg leuke mensen om ervaringen uit te wisselen en dat is fijn nu de mobiele telefoon de sociale functie van de Lonely Planet heeft overgenomen. Apps als Grab, Getyourguide, Polarsteps, Mapsme en Bookaway hebben van analoge backpackers digitale nomaden gemaakt. Vaak met een niet te beschrijven drang om de beste plaatjes voor social media te schieten. Enerzijds handig, anderzijds zie je op een enkeling na, iedereen met een mobiel in de hand lopen, fietsen, brommeren, ontbijten, dineren en meer. Het is even wennen. De Vietnamezen spelen er handig op in door op plekken van belang gevlochten harten en andere relikwieën te plaatsten zodat het kiekje nog interessanter wordt. En zij maken daar met hun Aziatische broeders ook dankbaar gebruik van.

Enfin, het verhaal. Nadat we gisteren zijn aangekomen in Tam Coc bij Melody Homestay gingen we lekker eten en ons laten verwennen met een welverdiende massage. Bij terugkomst bleek het hek gesloten en moesten we over de poort klimmen. Vandaag pakken we het anders aan. We huren fietsen voor 2 euro per persoon, installeren dan eindelijk Mapsme en gaan op zoek naar Trang An alwaar je met een bootje tussen de mighty mountains kunt varen. Dit stadje ligt zo een 15 km van Tam Coc en de app stuurt ons door kleine dorpjes en dwars doorhet platteland. We voelen ons hier echt op ons gemak. Waar de Vietnamees met een scooter tussen de benen wordt geboren, bevallen onze moeders van kinderen met een vouwfiets tussen de benen. Na een flink uur bereiken we de bestemming die we herkennen aan een drukte van touringcars, brommers, auto’s, toeristen en meer. We parkeren onze fietsen op een door de verkeersregelaar aangewezen locatie en betalen ieder 10.000 Dong. Lijkt de fietskelder van Amsterdam Beursplein wel.

Na een simpele lunch storten we ons in het gedruis om bij de bootjes te komen. We betalen 500.000 VND en kunnen nu toer 1,2 of 3 kiezen. Volgens onze Franse medepassagiers is route 1 de meeste waar voor ons geld. On y va! Bij de rivier liggen zeker 150-200 bootjes waar gemiddeld 6 mensen op kunnen. Iedereen is verplicht om een reddingsvest te dragen en dat ziet er ook hier weer heel grappig uit.Er wordt flink ruzie gemaakt in welke boot wij mogen en dan duwt onze kapitein met een resolute trap de boot van de steiger weg. Onze boot wordt door een tanige Vietnamese dame vlot voortbewogen middels twee roeispannen.

We volgen een route met onderweg 9 points of interest. We hebben het dan over riviergrotten waar je doorheen peddelt en pagodes waar we mogen rondkijken. Dit alles omlijst door een pittoresk landschap zo lazen we op het web. Onderweg zien we ook prachtige waterlelies, grappige eendjes en ijsvogeltjes. Inmiddels is het briesje een lekker windje geworden en die hebben we niet in de rug. Onze kapitein vraagt ons om ook mee te roeien.

Als we na bijna 3 uur peddelen terug zijn, is de zon ook aan haar golden hour begonnen. Omdat we geen licht op de fiets hebben wordt dat flink doortrappen. Onderweg scheren vleermuizen over ons hoofd tijdens zonsondergang. Mooi, heel mooi mits je geen vleermuizen fobie hebt zoals Siem. Hij draagt het kranig en in het donker komen we inmiddels verkleumd aan bij Melody homestay. Gelukkig is het hek nog open.

De volgende dag is een dag met een gaatje. We willen om 17.00 uur op het treinstation zijn alwaar we om 18.00 uur met de nachttrein naar Hue vertrekken. We stappen ‘s morgens opnieuw op de fiets om naar Hoa Lu, de eeuwenoude hoofdstad uit de 10e eeuw vol ruïnes tempels en forten te gaan. Daar aangekomen moeten we entree en parkeergeld betalen. Eigenlijk hebben we daar weinig zin in omdat we ook nog bijtijds het hele eind terug willen fietsen. Deze slaan we over en we fietsen op ons gemak weer terug. Bij onze homestay staan onze ingepakte tasjes te wachten. Op naar het volgende avontuur.

Linda