De wekker gaat om 06.15 uur. Ook op vakantie is dat vroeg. Echt vroeg. Het is een reisdag. We gaan van Koh Sichang via Sriracha door naar Bangkok. Ammy heeft al onze achtergelaten spullen in hun auto neergelegd. Dan vergeet Jah0p ze niet mee te nemen. Hij pikt ons op van de pont en dan zullen wij verder met een Grab naar Bangkok rijden. Grab is een soort Uber en het scheelt veeeeel geld in vergelijking met een gewone taxi. Het waait flink in de haven. Nog snel een stopje bij de supermarkt voor wat water en dan varen we uit.

Jah0p staat ons op de pier op te wachten zoals afgesproken. We rijden terug naar de Bubba I’m Bakery en dan staat eigenlijk de Grab ook al klaar. Na een joviaal afscheid en de belofte snel weer langs te komen, stappen we in de taxi naar ons nieuwe hotel vlak bij het internationale vliegveld Suvarnabhumi. Het is een goede locatie met een fantastische nightmarket wist Chiel ons te vertellen. Lekker chillen en morgen gratis geshutteld naar het vliegveld. Dan vliegen we door naar Phu Quoc, in eiland voor de kust van Vietnam om Djadi en Jorit te ontmoeten en samen TET (Vietnamees Nieuwjaar) te vieren.

Om 07.30 uur vertrekken we uit het hotel. Op de luchthaven aangekomen willen we inchecken maar we hebben 9.7 kilo en 9.8 kilo en dat is dus respectievelijk 2.7 en 2.8 kilo te veel handbagage. Dus betalen we zonder blikken of blozen de kosten gelijk aan bijna een halve ticket. We moeten de koffers alleen even naar de controle begeleiden. Daar begint op de securitycheck de koffer van simon aan te slaan. Wat kan het zijn? Maybe lithium battery sir? Ach ja, bereist als we zijn, vergeten we die nog wel eens. Simon moet naar zijn koffer komen en ik zie zweetdruppels op zijn voorhoofd groeien. Waar is die verdomde extra lithium battery??? Ondergoed, sokken, overhemden en uiteindelijk de hele inhoud van zijn koffer ligt aan zijn voeten uitgestald. Hij staat er beteuterd naar de kijken. Geen battery. Ik wil me ermee bemoeien omdat ik denk te weten waar hij is. In dat handige zwarte heuptasje dat nog ergens achteloos en ongecontroleerd ligt. Jaaaa, en daar brandt het lampje: de battery zit inderdaad in het zwarte heuptasje op dezelfde plek als mijn battery alleen heb ik het heuptasje gewoon omgehouden. Even later wordt op de luchthaven omgeroepen dat lithium batterijen alleen in de handbagage mogenworden meegenomen. The message is clear.

Pffffiew, dit vraagt natuurlijk om een flinke hijs Zware Van Nelle Export. Ja, schat ik blijf wel weer binnen achter bij de tasjes. Vanaf hier verloopt onze vlucht naar Phu Quoc vlekkeloos. Ware het niet dat in de consternatie van het opeens moeten inchecken van de handbagage de geprinte visumformulieren in het voorvak zitten. De controle op paspoort en visum is voor de bagageband gesitueerd. Kunt u deze penibele situatie al inschatten?

Linda