Onze eerste stop is een plek waar de voetafdruk van Boeddha te zien is. Deze plek ligt boven op een steile heuvel maar de tuk tuk heeft een krachtige dieselmotor, die bij ons zeker niet in de milieuzone mag komen. Boven aangekomen wacht het aankomstcomite ons op. Drie apen staren ons, verstoord in hun rust, aan. Zij zijn dan ook de enigen. Deze plek van verering van Boeddha is verder verlaten. We klimmen een klein stukje naar boven en laten onze slippers staan voordat we gewijde grond betreden. Daar zien we de voetafdrukken van Siddhartha Gautama Boeddha, zoals zijn volledige naam is. Welke maat is negentig centimeter? Aziaten staan toch niet bekend om hun grote voeten? Ik wil niet generaliserend zijn maar mijn lieve schoonvader zal nooit slagen bij een Aziatische Bata of Van Haren.Het zal wel symbolisch zijn, Mr B was een groot man! Als alles in verhouding zo groot was dan moet Mrs B een ongelukkige vrouw zijn geweest. De voetafdruk wordt bedekt met kleine velletjes bladgoud, waarschijnlijk door de gelovigen daar neergelegd. Onder aan de heuvel wordt vuurwerk afgestoken. Onze chauffeur vertelt ons de trap naar beneden te volgen om zo bij de Chinees boeddhistische tempel te komen. Hij zal ons daar opwachten. De Chinees boeddhistische tempel is bijna zes keer zo groot en zeer kleurrijk in tegenstelling tot de Thaise tempel die ingetogen en minimalistisch aandoet. Beelden van draken, tijgers etc in felle signaalkleuren voeren de boventoon. Het is Walibi versus Bauhaus. De Thaise tempel doet in mijn beleving wat meer spiritueel en sereen aan dan de Chinese versie.

Na de rondgang door dit tempelcomplex gaan we naar de volgende stop met de zittende en mediterende Boeddha en twee staande Boeddha’s. Dit keer is er een oude monnik met priemende ogen aanwezig. Hij gebaart dat we vooral naar boven moeten gaan. We volgen zijn advies en klauteren naar boven. Het uitzicht over het stadje en de haven is prachtig maar er staat geen zuchtje wind en het is inmiddels behoorlijk heet. Linda heeft haar oog laten vallen op twee oranje gevlochten armbandjes. Honderd baht per stuk met een kokertje van een centimeter en een diameter van 0,3 centimeter. Binnen In het kokertje is bladgoud verwerkt. En ongetwijfeld is het armbandje gemaakt door de monniken. Mooi en draagbaar souvenir en bovendien blijkt er nog een voordeel te zijn. We krijgen een boeddhistische zegen.

De man met jade ogen plaatst ons een voor een voor hem en met soort kleine bezem/handveger worden we besprenkeld met wijwater. Linda doet tijdens dit ritueel haar ogen dicht maar ik blijf de monnik met zijn hypnotiserende ogen aankijken. Ik wil weten of ik nu de Staatsloterij ga winnen. “Only if this time you buy a ticket” is zijn antwoord.