Vlucht uit het Nederlandse noodweer

Eindelijk mag het weer. Reizen naar Zuid-Oost Azië. En dus zitten we rond negen uur ‘s avonds te wachten bij gate 22 tot we mogen boarden op de vlucht Amsterdam naar Taipei via Bangkok, onze stop.Oorspronkelijke vertrektijd is 21.30 uur, dat gaan we niet halen. Het toestel moet eerst nog worden schoongemaakt, voorzien van schone dekentjes kussentjes etc. Bevoorrading van Gate Gourmet rijdt af en aan zodat ons op 10 km hoogte niets zal ontbreken.

Ik plak als verstokte roker een nicotinepleister op de linker bovenarm want we willen nietal te veel chagrijn naar reisgenoot, medepassagier en air hostess toe.

Het toestel is vol en voor ons zit een jong stel met twee jonge kinderen op een rij stoelen bestemd voor drie volwassenen. De komende 11 uur tot aan Suvarnabhumi Airport zullen niet geheel geruisloos aan ons voorbij gaan.Na de goulash met rode wijn is het tijd om onder het dekentje te gaan in de krap bemeten stoel. Het is inmiddels 01.00 uur dus volgens het bioritme, de rode wijn en de voor de vlucht ingenomen hoeveelheid wodka zou slapen mogelijk moeten zijn.

Het wordt uiteindelijk draaien, een zo goed mogelijke positie vinden om te ontspannen en het herhalen van deze oefening keer 30. Na deze totaal niet ontspannen yoga oefening volgt plan B, suffen met oordoppen en oogmasker.

Dit gaat enige tijd goed maar dat red ik niet tot Bangkok. Een van de inflight films is Elvis. Zeer recent nog in de bioscopen te zien. Prachtig verfilmd, sfeervol gemaakt en uiteraard voorzien van goede muziek van Elvis en zijn tijdgenoten, BB King, Little Richard, Sister Rosetta Tharpe etc. Goede acteerprestaties van o.a, Austin Butler als Elvis en Tom Hanks als Colonel Tom Parker https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Colonel_Tom_Parkerde vileine manager van Elvis. De film duurt 160 minuten en dat is voldoende tot we op 1600 meter vlak voor de landing Bangkok bereiken.