He drives me crazy
Pattaya naar de ferry voor Koh Chang
Op 6 februari worden we om 07.30 uur opgehaald. In Thailand hebben ze een mooi systeem van minivans die je vooraf bij een travelagent reserveert, ze pikken je op in je hotel en zetten je af bij je nieuwe onderkomen. De minivans rijden stevig door en zijn vaak robuuste machines van Toyota of Suzuki.
Op de een of ander manier zitten wij altijd in een oud barrel inclusief een satanische chauffeur die nog 7 levens heeft te gaan. Net iets later remmen dan ik zou doen, net iets eerder uitvoegen dan ik zou doen, zeg gerust afsnijden, bumperkleven, links inhalen, rechts inhalen, desnoods over de vluchtstrook. Hij heeft een snelheidsbegrenzer op 95 kilometer en dan begint de boel te piepen alsof er iets klaar staat in de magnetron. Niet dat hij zich daar iets van aantrekt.
In zijn cockpit hangt een plastic tas voor vuilnis aan zijn versnellingspook, op het dashboard ligt en opgevouwen wandelstok een potje prickly heat, luchtverfrissers, diverse vouchers met aantekeningen waar hij de gasten naar toe moet brengen, twee flessen water, een zak mandarijnen, een notitieblok en een handdoek voor het zweet op zijn voorhoofd. Nou, doe mij er ook maar eentje.
Kortom het is beter dat ik deze vier uur durende rit mijn ogen dicht houd en mooie herinneringen aan Boris ophaal.
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}