Koh Yao Yai

Na een korte vaartocht met de longtail komen we op koh Yao Yai aan dat ook voornamelijk wordt bevolkt door de Moslim gemeenschap. Yai betekent groot dus dit is een groter eiland dan Noi (klein). Onze bungalow bij Modern Inn is schoon, koel en nieuw. De bedden zijn goddelijk en de airco maakt geen geluid. Heerlijk.

De vrouw des huizes spreekt nauwelijks Engels maar met handen en voeten weten we erachter te komen waar sinds kortde 7/11 is. Immers daar staat ook altijd een ATM want de huishoudknip is empty. Daar aangekomen staat ons een dubbele verrassing te wachten. Deze 7/11 heeft geen ATM en verkoop ook geen alcohol! ‘ Salaam Aleikum’ roept Simon op zijn aller charmantst. De dame pakt zijn handen beet en zegt ‘ Aleikum Salaam’ . Vrienden voor het leven. Bovendien spreekt ze goed Engels dus de volgende vraag is een logische: waar kunnen we hier alcohol kopen en pinnen? Met wifi samen zo een beetje de belangrijkste ingrediënten voor een aangenaam verblijf op dit eiland. Ze legt uit dat we richting het populaire strand moeten lopen en dan passeren we de family market. ‘They have good beer’ en lachend vraagt Simon hoe zij dat weet.

Natuurlijk is het midden op de dag en wie loopt er weer te sjokken langs de weg? Wij. De wegen zijn hier wat steiler dan op Noi. Na een half uurtje vraag ik Siem of dit echt de juiste weg is terwijl ik het zweet uit mijn gezicht veeg. Tja, dat weten we allebei inmiddels niet meer. De warmte tast ook de hersenactiviteit aan.

Dus vragen we het nog maar eens bij een huis langs de weg. Een jongeman springt behulpzaam tevoorschijn en maakt een brommergebaar; hij gaat ons brengen. Tot mijn vreugde wil het onmogelijk te beschrijven stuk schroot op wielen niet starten en biedt de buurvrouw haar tuktuk aan. Wroemmmm vol gas de bergen in op naar onze redding.

Aangekomen bij de family market staat een ATM. Helaas er ligt een afgescheurde dekstel van een kartonnen doos op met een tekst in het Thais. Simon vraagt onze Thaise vriend of de machine soms stuk is. No no, work antwoord hij. Simon tilt hem op maar het scherm dat normaal vol Thaise teksten staat, is akelig donker. Hij houdt de kartonnen doos boven hun hoofd en warempel, hij doet het wel. Het stuk karton dient als parasol want met de zon op de machine zie je geen klap. Vlot spuugt de ATM er 10.000 baht uit. Daar komen we gelukkig verder mee. Laat de Family Market nou ook gewoon Sang Som hebben!

We vragen of hij ons naar het mooie strand wil brengen. Dat wil jij zeker. Het is inderdaad prachtig maar op dit tijdstip van de dag niet geschikt voor ons kaas minnende bleekscheten. Dus hup voor de derde keer dezelfde heuvels weer over op weg naar onze gekoelde en schone kamer.

Inmiddels is de eigenaar ook gearriveerd. Het bordje - verboden alcohol te drinken - hebben we voor het gemak genegeerd. De twee rinkelende glazen die we in de de hand hebben, kunnen we nog net verstoppen. Aardige vent, hij biedt aan ons vanavond naar het restaurant te brengen: gratis. Nou, daar zeggen wij Hollanders geen nee tegen.

Onze tuktuk chauffeur brengt ons met hoge snelheid in het pikkedonker zonder verlichting op het voertuig naar de populaire bar annexrestaurant. Gelukkig kunnen we nog net een een tafeltje bemachtigen. Siem bestelt een white snapper en ik neem een spicy thai beefsalad. Godenvoedsel.

De volgende dag huren we zelf een brommer en verkennen het eiland. Het witte beroemde strand is prachtig en we genieten van de rust en het uitzicht. Morgen vliegen we van Phuket naar Pattaya.