Twee plaatsen in Thailand waar we niet dood gevonden willen worden: Phuket en Pattaya. Maar helaas ook plaatsen waar je een goede transfer kan krijgen naar veel aangenamere bestemmingen. Vanuit Koh Yao Yai naar Koh Chang oftewel van deep down south in de buurt van Maleisië naar het noordoosten van Thailand, schurkend tegen de grens van Cambodja. 

De wekker gaat 05:15 uur af in onze gloednieuwe bungalow met geruisloze airco. De slaapkamer is als een koelcel. De haan van de buren is geïrriteerd  dat wij hem in zijn slaap storen en begint deze dag eerder aan zijn werkzaamheden en schrijft de overuren die hij nu al maakt. 

Onze gastheer heeft al koffie gezet en samen met een Finse jongeman genieten we van dit bakkie Thaise pleur. Het is zes uur. Over een half uur vertrekt de speedboot naar Phuket. Na een dertig minuten varen komen we aan in Phuket. Daar wacht een jongeman met een bordje met Linda’s naam ons op. De ochtendspits vangt net aan maar onze chauffeur weet ons na een halfuur op Phuket Domestic Airport af te zetten. Niet dat we haast hebben, onze vlucht vertrekt 12:40 uur. Het is net half acht. 

Bij gebrek aan ontbijt bij vertrek hopen we op de luchthaven een sushitent te vinden maar de keuze beperkt zich tot Subway, Chinees, Thais en Burger King. Lin bestelt noodles bij een van de lokale tentjes maar ik ga voor de inburgeringscursus: Whopper bacon cheese met frietjes. Mijn ex-collega Hans zei altijd:’je hebt twee soorten burgers, hamburgers en wereldburgers’. 

Na lang wachten is het eindelijk tijd om aan boord van het Air Asia toestel te gaan. Na vijf kwartier landen we op U Tapao International Airport. We zijn te laat om nog met de bus naar Koh Chang te gaan en na wat gekibbel besluiten we om dan maar te overnachten in Pattaya. In een volgeladen, hete minibus met onbeschofte chauffeur geraken we uiteindelijk in Pattaya Central. We boeken een rustig gelegen hotel voor een nacht om ons te oriënteren op het verdere vervolg van de reis. 

Pattaya, waar dikke oude en lelijke kerels met ontbloot bovenlijf en dikke bierbuiken door de stad wandelen. Waar alles en iedereen voor het juiste bedrag te koop is. Ik heb deze stad al eens eerder beschreven. De vuiligheid, de bedelaars naast de luxe winkels van Armani, Louis Vuitton etc. De jonge vrouwen en mannen die hun lichaam te koop aan bieden in de vele bars. Een stad vol vieze, drekkige triestheid die ik nergens eerder aantrof.

Lichtpunt die avond is ons bezoek aan Fuji, het Japanse restaurant, gelegen in een mega winkelcentrum. Een vriendelijke heer op een taxibrommer brengt ons direct naar de shoppingmall. Met zn tweetjes achterop laveert hij ons door de verkeersdrukte van Pattaya Central. We laten ons de de sushi en sashimi goed smaken vergezeld door een ijskoud Asahi biertje. Morgenochtend vroeg weg uit deze hedonistische idioterie. Wij ontspringen het dansen op de vulkaan.