The Siargao Witch Project Barangay Burgos Siargao Island
12 mei 2014
🇵🇭
vanuit Filipijnen
Een verhaal van zwijgende kluizenaars, heksen, charlatans, slangen en tovenarij.
We zijn de enige gasten behalve het contactgestoord stel uit Canada in het White Sands Paradise Beach Resort. In de wijde omtrek is er niet meer te doen dan langs een heel lang, totaal verlaten
zandstrand te lopen, te zwemmen, naar de honderden heremietkreeftjes te kijken of te luieren
. Je komt hier absoluut voor je rust. Het resort heeft twee kamers met
ventilator en een bungalow op het strand met airco waar de contactgestoorde zwijgende Canadezen in verblijven. Eens in de twee uur komt er een scooter langs maar dan heb je het wel gehad met de
couleur locale.
Maar er staat een pooltafel, er is een bar en voor mensen die te diep in het glaasje hebben gekeken en het niet verantwoord is om nog naar de hoofdstad , General Luna, van het eiland terug te
gaan per gemotoriseerd vervoer bestaat de mogelijkheid om gratis te overnachten in de "Drunk Dorm". Een hut van vijf bij twee meter op twee meter hoogte vanaf het strand alwaar de bezopen mens
zijn of haar roes kan uitslapen. En uiteraard de Bollox Bar! The place to be for tourists and locals. Voor bier, Bubba's Bollox Burgers en pooltafel. In fact, the only place to be. Want een
andere tent is er niet op normale loopafstand.
Een ijskoud biertje, San Miguel Pilzen, kost slechts 25 peso's en ietwat vroeger dan gebruikelijk, zeer waarschijnlijk ingegeven door verveling, leggen we de ballen op de pooltafel en vragen we
Alan om San Miguel twee keer te onthoofden. Dit ritueel met de ballen, de pooltafel en de onthoofdingen herhaalt zich enkele keren. Na het avondeten vervolgen we de ingeslagen weg.
De stillen uit Canada komen eten en zeggen weer geen woord. Niet tegen elkaar, niet tegen ons en niet tegen Alan behalve wanneer ze eten bestellen. Als ze weer weg zijn begint Alan de eigenaar
van het resort, een sympathieke Engelsman in de vijftig een verhaal te vertellen. Filipino's zijn behalve zeer gelovig ook nog eens enorm bijgelovig.
Het verhaal van de betoverde rots.
Alan wijst een stuk rots aan dat de baai omklemt. Volgens de lokale bevolking is het daar niet pluis. Er wonen daar geesten die op bepaalde avonden samenkomen. Een gewoon mens kan zich daar beter
niet wagen. Het zou slecht kunnen aflopen. Tussen het bladerdek van de palmbomen zijn zwevende geesten waargenomen die huilende geluiden maken.
Inderdaad, als de lokale bevolking op een avond een biertje bij Alan komt drinken hoort en ziet hij de geesten ook. Als hij de volgende avond, ondanks de goedbedoelde waarschuwingen op onderzoek
uit gaat zijn de geesten weg. Een kleine maand gaat voorbij en het fenomeen herhaalt zich. Alan, die best wel een slokje lust maar een nuchtere instelling heeft gaat naar de rots. Onder de rots
is een grot waar zeewater zich naar binnen perst. In de rots bevinden zich gaten. Als het hoogwater is en volle maan perst het water zich door deze gaten. Het huilende geluid komt hier vandaan.
Grote aantallen vuurvliegjes verklaren de zwevende geesten die de locals angst aanjagen.
Een Filipijns stel uit Manila neemt zijn intrek in Alan's resort als het enkele dagen te gaan is voordat het fenomeen van "Enchanted Rock" zich voltrekt. Ze bezoeken het dorp in de buurt en
vertellen de lokale bevolking dat ze witchdoctors zijn. Ze hebben de rots zelf bezocht en contact gelegd met de geesten. Het zijn goede geesten maar ze willen wel met rust gelaten worden. Omdat
zij witchdoctors zijn kunnen ze contact maken. Ze maken de arme bijgelovige mensen wijs dat zij als medium de geesten wensen kunnen voorleggen en vragen of ze deze in vervulling laten gaan. Het
nieuws van de witchdoctors verspreid zich als een lopend vuurtje tot in de meest afgelegen dorpjes. Mensen staan in de rij om de meest uiteenlopende wensen variërend van genezing van kanker, ik
wil graag dat mijn zoon/dochter dokter of advocaat wordt tot het winnen van de loterij in vervulling te laten gaan. Uiteraard zijn hier kosten aan verbonden, voor zo'n tweehonderd peso's zullen
zij contact opnemen met de geesten. Kom morgen maar terug.
Als de mensen de volgende dag terug komen krijgen ze een amulet, bestaande uit een stukje schelp aan een touwtje. En ja, het is gelukt om contact te leggen met de geesten maar er moet ook flink
veel gebeden worden. De amulet mag daar niet bij ontbreken want het zijn dolende geesten die het gebed hard nodig hebben. Als dan een paar mensen ook nog eens een klein prijsje winnen in de
loterij is het succes van de kwakzalvende Jomanda's (is dit een pleonasme?) uit Manila helemaal beklonken. Ze keren maandelijks terug als het fenomeen zich voordoet en vliegen met koffers vol
geld weer naar huis.Totdat er weer ergens anders in de Filipijnen een slaatje te slaan valt uit het bijgeloof van de arme lokale bevolking.
Als we enigszins beneveld terugkeren naar Villa Glazpol stap ik op een slang die voor onze deur kruipt. Waarschijnlijk stap ik op de kop want er volgt geen beet. Lin probeerde me nog te
waarschuwen maar het was al te laat. Met een zaklantaarn bijlichtend maken we een foto en gaan naar bed. Als we de foto de volgende dag aan Alan laten zien zegt hij dat het een boomslang is en in
principe ongevaarlijk. Maar hoe kan ik dan weten of dit beest er principes op na houdt?
Reacties
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!