Camiguin: De Kruisweg, Vulkanen, Bergbeken, Watervallen en Sunken Cemetery
06 mei 2014
🇵ðŸ‡
vanuit Filipijnen
Your motorella driver and tourguide for the day, meet Alan! Als we 's morgens koffie drinken staat er een motorella driver voor de deur. Lin vraagt of hij ons naar het nabijgelegen Sunken Cemetery wil brengen. "Yes ma'am, but I'm alsof a tourguide. I can bring you everywhere." Wat kost dan een dagje als we willen charteren? Voor 400 peso's wil hij ons de hele dag rondrijden. Voor €7 is hij de man die ons rondbrengen kan. Allereerst rijden we naar de pomp want het buikje van de Honda is leeg. Alan vraagt of hij alvast 100 peso's kan krijgen voor de brandstof. Voor dit bedrag krijgt hij ongeveer twee liter in de tank van zijn motorella. In ieder geval genoeg om ons voorlopig te vervoeren.
"I gave you special deal. But please tell your friends in Holland about me. Nada problemo, amigo". We vertellen dat we een travelblog bijhouden en Alan is verguld als we uitleggen dat we zijn naam
en contactgegevens zullen vermelden.
Onze eerste stop is The Old Volcano. Camiguin heeft de bijnaam Island of Fire. Er zijn hier vijf vulkanen. De laatste eruptie dateert weliswaar van 120 jaar geleden maar bij tijd en wijle wil het
nog wel eens geologisch opboeren. Maar echte uitbarstingen en dito asregen zijn al meer dan honderd jaar uitgebleven.
The Old Volcano bestijgen wordt in dit overwegend zwaar katholieke land opgeluisterd door bij elke bocht het Lijden van Christus uit te beelden middels wanstaltig kitsch uitziende uit beton
bestaande bijbelse figuren waar het bij elke voorstelling uit Zijn leven stinkt naar goedkope stearine van de kaarsen die zijn aangestoken om Hem te eren. God, ik heb liever de lucht uit Uw
Goddelijke Aars dan de lucht van een Filipijnse kaars. Er zijn veertien van deze uitbeeldingen van JC's lijden. Bij het derde station begeeft een van mijn in Thailand aangeschafte slippers het.
Symboliek? Ik moet er nog elf gaan! Het is twaalf uur in de middag en het pad verandert in een kolkende vuurzee waar ik van schaduw naar schaduw verder hobbel. Met een brandende voet probeer ik
verder te gaan. Sensodrama? Wil Hij mij duidelijk maken dat het pad van JC niet over rozen ging maar over de doornen?
Hoe dan ook, bij station nummer acht moet ik echt gedwongen door materiaalpech afhaken. Ik heb nog net het station meegemaakt dat Simon JC helpt met het dragen van Zijn kruis. Goede gozer, die
Heilige Simon. Wat natuurlijk een peulenschil is als je weet dat JC aan het eind van de weg een paar spijkers door handen en voeten krijgt genageld om vervolgens langzaam te creperen.
Daar zit ik dan, Lin gaat het volbrengen. Achtergebleven met anderhalve liter water die ik veel te snel drink. Ik wil ook nog wat overhouden voor Lin na haar afdaling van de vulkaan. De koperen
ploert beukt ondertussen onverminderd voort. Onder een boom in de schaduw zittend bekijk ik JC, bewaakt door twee Romeinse legionairs, bezwijkend onder Zijn Eigen Kruis, die in dit geval ook nog
eens van beton is.
Na een half uur komt Lin naar beneden. Beiden hebben we inmiddels al boete gedaan voor al onze zonden.
Bij een stalletje langs de weg koop ik een paar teenslippers voor 80 peso's en ik kan weer verder. Alan vraagt of ik mijn oude ga weggooien want dan wil hij ze wel hebben. Hij is er blij mee want
hij ziet wel kans om ze te repareren. Onze volgende stop is de Cold Water Springs. Dat hebben we dan ook wel verdiend. Dertig peso's p.p. entree en het water doet zijn naam eer aan.Leuk om te doen
en omdat we de enige westerse zwemmers zijn hebben we veel bekijks tussen alle Filipijnse families die hier een dagje uit zijn.
Onze volgende stop is Tusuan Falls. Een prachtige waterval die kletterend uit de antraciet rotsen bekleed met weelderig groen naar beneden stort. Onder de waterval kan je zwemmen. Niet direct onder
de waterval want daarvoor valt het water vanaf veertig meter hoogte te hard neer. Bovendien komt er soms een stuk rots naar beneden en zonder helm is het lastig wegkoppen zonder blessures. Wie weet
roept de bondscoach me nog op en dan moet ik voetbalminnend Nederland teleurstellen.
Na het verkwikkende stortwater en het poseren met een Filipijnse familie rijden we naar de Soda Pool. We kijken snel even naar nog meer koud water en dus teveel van het zelfde. Wel is er een
mogelijkheid om een koude versnapering tot ons te nemen want het is inmiddels die tijd. De twee aanwezige gasten, meneer 1 is kippenboer en meneer 2 is varkenshouder, bevelen Red Horse bier aan.
Zelfde prijs als San Miguel bier maar 2,9% meer alcohol. Meneer 1 heeft gezien zijn oogopslag zijn profijt gedaan met de toename van 50% alcohol per consumptie. Het weerhoudt hem echter niet om in
zijn nieuwe enorme Ford pickup te stappen. Ik geloof dat ik gezien zijn automobiel ook maar in de kippen ga. Als belegging dan.
Dan begint de zon snel te zakken. Van de Drunken Sanctuary gaan we naar de Sunken Cemetery. Rond 1890, tijdens de Spaanse overheersing werden de vijf vulkanen actief. Door de lavastroom vielen er
niet alleen slachtoffers maar complete dorpen werden de zee ingeduwd. Ook een complete begraafplaats, nu tweehonderd meter uit de kust, kwam op de
zeebodem terecht.
Er staat nog een groot kruis van twintig meter in
zee op de plek waar de graven door de lavastroomvoortgeduwd terecht kwamen. Dat kruis staat vrijwel in het westen van het eiland. Dus de plek om te zijn om mooie, dramatische foto's bij
zonsondergang te maken.
Je kan de graven al duikend bezoeken maar ze zijn inmiddels al overwoekerd door koraal. Wat natuurlijk fantastisch is want er gaat al zoveel koraal verloren. Maar het is natuurlijk gezellig bizar
om onderwater over een begraafplaats te duiken en daar de namen te lezen.
Als de zon in de zee is gezakt en onderweg is naar het westen brengt Alan ons naar Villa Glazpol. Het was een warme, inspannende en leuke dag die zijn tol heeft geëist. Villa Glazpol gaat half tien
op het waakvlammetje over.
Reacties
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!