Een flinke woordenwisseling ging vooraf aan ons besluit om te gaan duiken. Lin wil met de eilandentrip mee en ik wil duiken. De eilanden in de buurt van El Nido zijn inderdaad de moeite waard om te bezoeken, met prachtige lagunes en steile fjordachtige rotsen gevuld met van dat prachtige turquoise water, althans als we de brochures mogen geloven. Voorzien van lunch en nog dertig andere opvarenden ben je de gehele dag onder pannen. Maar ik heb geen zin om met zo'n groep voornamelijk bestaande uit Koreanen en Chinezen voorzien van de meeste geavanceerde duikpakken, maar wel met een zwemvest snorkelend want de meesten kunnen niet zwemmen, de gehele dag door te brengen. We hebben voor El Nido niet al te veel tijd gereserveerd maar uiteindelijk weet ik Lin te overtuigen dat duiken echt veel leuker is.

We hebben het verhaal van onze woordenwisseling gisteravond ook tegen Larry van Sea Dog verteld. En als we om half negen op de speedboot zitten en ons gereedmaken voor de eerste duik roept hij:" Today we have a bonus. In between the dives we will visit the Big Lagoon!" Lin is helemaal blij en ik ook. Sea Dog Divers weet de rust in ons huwelijk te bewaren. De volgende secretaris- generaal van de Verenigde Naties is een Filipino en heet Larry, als het aan mij ligt.

De duik zelf, bij Northrock, is prachtig. Er staat een kleine stroming en in dieper gelegen water komt het warme water in aanraking met het koude water. Je kan het water zien mengen. Er is genoeg te zien, we zwemmen door scholen vis.

Als we weer bij de boot boven komen met Abel, onze divemaster, het masker afdoen en de nodige fluimen lanceren zoals dat bij elke duik gaat, roepen de kapitein en z'n maatje al. "Starbucks coffee?" En breed lachend houden ze een aantal Starbucks-bekers en een thermoskan omhoog. Nadat we ons ontdaan hebben van gewichten, vest en vinnen en langs de zwemtrap omhoog klimmen staan de mokken koffie al klaar. Een lekker bakkie pleur drinkend en ondertussen opladend voor de tweede duik vaart onze speedboot naar de volgende stek.

Halverwege vaart onze speedboat heel rustig de grote lagune in. Het is inderdaad adembenemend mooi. Denk aan de film The Beach, op locatie bij Koh Phi Phi Thailand gefilmd. De grote outriggers waarmee de dagtours worden georganiseerd zijn op een enkele na nog niet gearriveerd. De omgeving is het betere plaatjeswerk voor vakantiebrochures: de rotsen lijken gisteren door de aardkorst omhoog gedrukt te zijn. Superlatieven schieten te kort om de lagune te beschrijven. Licht aquamarijn water, antraciet rotsen en weelderig groen prenten een plaatje op het netvlies om niet snel te vergeten. De oeh's en de ah's klinken door de boot en weerkaatsen in dit stukje paradijs op aarde. Mits internet het toelaat zal de fotoredacteur van Glazpol binnenkort de betere plaatjes uploaden naar ons blog.

Na een halfuurtje gaan we naar de volgende stek die we binnen tien minuten varen bereiken. Ook hier, South Miniloc, weer genoeg te zien onderwater. Terug in El Nido rond half een nemen we afscheid van iedereen. Nee, morgen gaan we niet duiken anders komen we gezien onze vlucht vanaf Busuanga tijd te kort op Coron.

Maar 's avonds als we tijdens een gezellig, van goede spijs en wijn voorzien diner de dag nog eens doornemen weten we het al. Dan maar een dag later weg uit El Nido. Morgen de wekker op zes uur en acht uur melden we ons gewoon weer bij Sea Dog. Soms is gezamenlijke besluitvorming kinderspel. Soms.