Niet naar de meubelboulevard of het tuincentrum en Simon en Linda hoeven ook niet opgehaald te worden uit de ballenbak.

Puerto Princesa is een nietszeggend provincieplaatsje en tevens hoofdstad van Palawan. Wel gezellig maar dan houdt elke verdere aanbeveling op. Het staat te boek als de schoonste stad van de Filipijnen. Een titel die de grootste steden van de Filipijnen, Manilla en Cebu nooit en te nimmer zullen verwerven. In tegenstelling tot andere stadjes op Palawan kan je hier geld pinnen, echter gelimiteerd tot 10000 peso's per opname. Op moment van schrijven rond de 160 euri. Voor de meeste Filipinos een maandsalaris en vaak nog minder dan dat. Maar je kan wel meerdere opnamen doen wat wel handig is als je verder gaat dan Puerto alleen. Geld wisselen kan hier altijd en de pandjeshuizen (pawnshop) zijn talrijk vertegenwoordigd. Bij banken, pinautomaten, pawnshops en grote supermarkten in de grote steden staat steevast een of meerdere bewakers met karabijn, riotgun of zwaar kaliber pistool voor de deur. De eerste keer in de Filipijnen, vijftien jaar geleden, dat we in Manilla landden en de eerste de beste bar om de hoek van ons hotel bezochten hing daar al een bord dat het geachte clientèle verzocht om vuurwapens in de garderobe af te geven.

Er zijn een aantal dagtours om de mens te vermaken, je kan de city tour doen, maar zoals al gezegd er zijn hier geen bezienswaardigheden die je niet mag missen. Tenzij je geïnteresseerd bent in een grote kerk en een bezoek aan de boerderij waar gevangenen te werk zijn gesteld. Bovendien bij temperaturen van 30+ graden moet je wel een enorme belangstelling hebben in het religieus leven en het juridisch stelsel van de Filipijnen.

De tour die "je niet mag missen" is een bezoek aan de ondergrondse rivier waar je drie uur heen en drie uur terug voor in de bus zit. We spreken met mensen die de ervaring al achter de rug hebben. De tocht duurt een klein uur, het is donker waarbij zo nu en dan met een zaklamp een rotsformatie wordt beschenen. Bepaalde stalagmieten en stalactieten schijnen in dit overwegend katholieke land Jezus en Maria verschijningen te zijn. Jezus en zijn moeder kom je in de vele kapelletjes en via andere uitingen langs de weg genoeg tegen. En, er zitten vleermuizen. Als er iets is waar ik een hekel aan heb is het wel in een kleine gesloten ruimte te zijn met m'n harige vliegende fobie.

Tour drie is beter, een dag met een outrigger eilanden bezoeken, snorkelen en lunch inbegrepen. Dus staan we zeven uur 's ochtends klaar om met een lokale familie en Eddy uit Hong Kong er een leuk dagje uit van te maken.

Pa, ma, de kids, Hong Kong Eddy en wij tweeën stappen in het busje en Suzy onze eigen Harry van Sunweb stelt zich voor en vertelt hoe het programma van vandaag er uit ziet. Allereerst snorkel en vinnen huren onderweg want dat zat er dan weer niet bij, Harry! We varen naar Pandan Island, een eilandje met een kleine gemeenschap die daar woont en vist. Vers gevangen vis, kreeft, schelp-en schaaldieren en zee- egels worden aangeboden. Maak je keuze en laat het naar wens bereiden. Voorzien van rijst, groente en saus kost een moot verse tonijn zo groot als een bord slechts 200 peso's. Onze Suzy is niet alleen reisleider maar tevens rijstbereider. Terwijl wij al snorkelend de wondere onderwaterwereld rondom Pandan Island Reef in ons opnemen bereidt zij onze lunch. Aubergine, vis, gevulde inktvis, pompoen, komkommersalade en rijst staat klaar voor de hongerige dagjesmens.

Om de lunch op aangename wijze te laten zakken kan je plaats nemen op een massagetafel onder de luifel in de schaduw direct aan het strand en half sluimerend over de zee met het kristalheldere water al je blessures laten wegkneden.

Het lokale uit bamboe opgetrokken kerkje niet groter dan 8 bij 4 meter ondergaat net een verfbeurt, kinderen spelen onder de bomen en de groteren luieren in de schaduw. Het zou een klein dorp in Nederland kunnen zijn maar dan net even anders.

Het zeewater is fantastisch helder, warm, de lunch is goed en het gezelschap vrolijk plezant. Al snorkelend zijn er grote zeesterren, zee-egels, maanvissen en barracuda's te zien. Tijdens het uitstapje zijn we een grote familie geworden. We proberen of het bekende Potje met Vet in de bus aanslaat. Maar dat is net de bekende brug te ver.

Terug in het hotel verpozend met een biertje bij het zwembad leert Linda, voormalige jeugdkampioen NL zwemmen en zwemjuf het dochtertje van de Filipijnse familie de fijne kneepjes van het wedstrijdzwemmen zoals dit heden ten dage olympisch wordt beoefend.

De avond valt. Onze nieuwe buren van Villa Glazpol, een sympathieke gozer uit Den Haag ( ja, ze bestaan H. de B.) en zijn mooie Filipijnse vriendin op vakantie uit Thailand nodigen ons uit om samen een hapje te gaan eten. Hij heeft een bootcamp onderneming in Bangkok! Beiden zijn bootcamp-instructor bij zijn onderneming die hij niet zonder slag of stoot tot een succesvolle business heeft gemaakt. Diep respect. Hij maakt alleen gebruik van niet-Thaise instructors. Als ik straks terug in Nederland nergens wordt aangenomen weet ik waar ik m'n eerste buitenlandse sollicitatie moet doen.

Morgen gaan we verder met de lokale bus naar Port Barton.