Die torens dus, het visitekaartje van Kuala Lumpur, je bent niet in KL geweest als je ze niet bezoekt. Openbaar vervoer, lees even mee #GVBAmsterdam, is hier fantastisch geregeld. Er rijden skytrains op monorail, bussen die gratis zijn en WiFi toegang hebben, zelfs taxi's die over WiFi beschikken. Er zijn twee busverbindingen die een ring maken door KL Sentral of KLCC. Beide zijn gratis met airco en WiFi. Bij Ons hotel tegenover de oude markt van KL is een halte van de Purple Line. Hier stappen we op om naar de Petronas Towers te gaan. We stappen iets te vroeg uit en belanden op Bukit Bintang, een winkelgebied zo groot als een kleine Nederlandse provinciestad. We lopen een stukje want die torens kan je niet missen. Het is redelijk vroeg maar al verschroeiend heet.

Boven de brede straten zijn voetgangersviaducten aangelegd. Zo loop je boven het verkeer, weg van de uitlaatgassen in een gekoelde ruimte zonder een druppel zweet te verliezen. Als je dat niet doet en het trottoir verkiest verlies je zowat al het vocht uit je lichaam. De torens zijn zeker, als je er pal onder, staat duizelingwekkend hoog. De RVS façade geeft je de indruk dat er een gigantisch monster uit een science fiction film voor je staat. Nadat we wat foto's hebben gemaakt willen we er uiteraard ook in. Maar helaas, vandaag is de enige mogelijkheid voor bezoek rond acht uur 's avonds en dan slechts voor 1 persoon. Dus dat is geen optie. Jammer, want dat had ongetwijfeld mooie plaatjes opgeleverd, met de verlichte stad in de avond.
Aangezien we morgen al vertrekken uit KL gaan we dit niet op deze reis meemaken.

Om ons enigszins te troosten besluiten we de lunch te gebruiken bij een Japans restaurant. De Vulcano Roll, bestaande uit een kunstzinnig gedrapeerd bergje sushi en overgoten met een bechamelsaus van schaaldierenmousse is de bom. Kort onder de grill gezet om een licht krokant en gecarameliseerd laagje te geven. Uiteraard sashimi, California Roll en een Rainbow Roll die voorzien van Japans bier worden weggespoeld. Als ik het herentoilet bezoek tref ik in het urinoir blokken ijs aan, een hoeveelheid ter grootte van twee flinke emmers. Nadat ik mijn eigen klaterende citroen sorbet heb gemaakt rekenen we af. Een ruime vijftig euri armer maar een fantastische culinaire ervaring rijker verlaten we tevreden het etablissement.

Nadat de gebruikelijke regen is gevallen, die behoorlijk punctueel elke dag rond drie uur inzet stappen we op de pendelbus richting hotel. Nadat we in koelte van onze hotelkamer de lunch hebben laten zakken gaan we naar het hoofdpostkantoor wat vlakbij ons, op loopafstand, ligt. Onze eerder aangeschafte waren en wat overbodige spullen gaan we naar huis sturen. We kopen een doos waar 10 kg in kan en stouwen die vol, eventuele aankopen kunnen er nog bijgepropt worden. Dan is het tijd voor Chinatown, er volgen nog wat aankopen, we eten uit de hotpot en drinken wat bier. Dan is het bedtijd. Morgen vliegen we naar Kota Kinabalu, Sabah.

De volgende ochtend lopen we met de doos naar het postkantoor. Voor ongeveer veertig euri gaat onze doos met trackingnummer CP136049286MY met luchtvracht richting Amsterdam. De huidige status: consignment held by customs for inspection. Het is inmiddels 28 april 2014 als ik dit verhaal schrijf. Het thuisfront heeft al navraag gedaan bij post.nl. Binnen twee werkdagen neemt post contact op met het thuisfront.