Gelukkig enigszins op tijd wakker geworden ondanks de gezellige bonte Thaise avond. Als wij het restaurant betreden staat de de Thaise familie al bepakt en bezakt gereed voor vertrek. Email adressen worden uitgewisseld, groepsfoto's gemaakt. We zwaaien ze uit en regelen daarna een scooter om een dagje in de buurt te toeren. De hoeveelheid zon gisteren opgedaan weerhoud ons ervan om onze getergde huidjes met of zonder UV beschermende factor nog langer bloot te stellen aan deze verschroeiende sensatie.

Een Honda 125 cc volautomaat zal ons links rijdend over de Thaise wegen brengen. Twee helmen en shirts met lange mouwen om ons te beschermen tegen de zon en eventuele valpartijen en alle onbedekte lichaamsdelen nog maar 's dik in de factor 25 gezet, MC South Thailand Angels chapter Sathing Phra is er klaar voor.

We rijden op deprachtigegeasfalteerdekustweg naar het zuiden die onlangs geasfalteerd is. Onderweg komen we enkele andere scooterrijders tegen die verbaasd kijken als ze zien dat we geen Thai zijn. Kinderen zwaaien en wij zwaaien vriendelijk terug, zoals Wim-Lex en Max een toertje in de gouden koets maken langs het gepeupel.
Na enige tijd bereiken we een windmolen van de Provincial Electricity Authority. Er is een picknickplaats en er staan drie kraampjes met eten en drinken. Een Thaise gezin met veel kindertjes doet wat veel gezinnen doen op een zondag, pa en ma eten drinken wat en kijken met een schuin oog naar het kroost. Als we plaats nemen zijn alle aanwezige kindertjes door onze komst afgeleid. Een aantal is brutaal genoeg om te vragen of ze met Lin op de foto mogen. Ik loop naar de windmolen om wat foto's te maken en als de Rattenvanger van Hamelen vergezeld een sliert Thaise jeugd mij. Straks weer in het dorp terug, zullen ze tegen hun vriendjes zeggen dat ze witte apen hebben gezien. Hun vriendjes zullen zeggen dat ze liegen maar dan halen ze hun smartphone tevoorschijn en zeggen: "Kijk maar, het zijn tamme witte apen!"

Zuidwaarts na de windmolen wordt de weg slecht. We besluiten te keren en richting het noorden te rijden. We passeren een vissersdorp waar prachtig beschilderde boten op het strand liggen te wachten tot dat de avond valt wanneer ze weer de zee opgaan. Overdag wordt hier niet gevist maar 's avonds is de horizon verlicht met de lampen van tientallen scheepjes van nog geen twaalf meter lang.
Er liggen 10 mm dikke staalkabels over de weg vanuit de huisjes van bamboewaar een elektrische lier staat om de scheepjes het strand op te trekken. Een oude man is netten aan het boeten, kinderen spelen op het erf en vrouwen zitten in een groepje te praten. De kerels die 's nachts vissen en in de ochtend terugkomen liggen waarschijnlijk allemaal te slapen.

We vervolgen onze tocht als plotseling onze geasfalteerde weg wordt onderbroken door een gat dat ontstaan is doordat een afvoerkanaal het wegdek heeft weggespoeld. Hierdoor is de weg ingezakt en is er een gat van vijf meter lang en anderhalf tot twee meter diep geslagen in de weg. Een nauwelijks waarneembaar bord geeft aan dat je niet verder kan gaan. Tenzij je via een helling gas geeft en een aanloop neemt.

Na veilig aan de overkant te zijn geland rijden we verder naar het noorden. We passeren nog halverwege drie vrouwen die onder een boom aan het strand zitten en dan houdt de bewoonde wereld wel zo'n beetje op. We zwaaien naar elkaar en rijden door.

Het strand aan de rechterkant van de weg ligt bezaaid met door de zee uitgebraakt vuil. Een jutter kan hier z'n hart ophalen. Grote lampen die de vissers gebruiken om 's nachts te vissen, sandalen in verschillende maten, kleuren en vormen, stukken hout, zwemvesten, grote brokken piepschuim, kunststof aasvissen en ander niete te classificeren aangespoelde rotzooi.

Aan de landzijde zien we velden waar geen sterveling te zien is ondanks dat er wat gebouwtjes staan. Als we onze scootermotor uitzetten is het enige geluid afkomstig van het ruisen van de wind en het rollen van de branding.

We stoppen waar ooit bomen stonden. Er er staan nu nog zwartgeblakerde stammen in de grond. Het veld is in brand gestoken om nieuwe beplanting mogelijk te maken maar dat is tot op heden nog niet gebeurd. Vergelijkingen met Vietnam, napalm en Agent Orange komen naar boven. Het is mooi maar op een spookachtige wijze. De dames die we even verderop hebben gegroet komen nu met z'n drieën op een scooter aanrijden. Ze zagen onze scooter staan en vroegen zich bezorgd af of we misschien pech hadden. Na dat we duidelijk hebben gemaakt dat alles onder controle is rijden glimlachend de drie opgelucht weg.

Er staat een vervallen huistempeltje en een paar meter verderop liggen de brokstukken van nog zo'n huistempeltje dat bij bijna elk Thais huis, restaurant, hotel, bedrijf of gebouw hoort.

Als volleerde restaurateurs assembleren we met de her en der verspreid liggende brokstukken een huistempeltje. Het wordt versierd met een bloemetje, een op het strand gevonden stuk geel lint, een aantal mooi parelmoer schelpen en een kommetje. Jammer dat we geen wierook bij ons hebben om het geheel de finishing touch te geven.

We rijden weer terug naar het vissersdorp richting het zuiden en stoppen om foto's te maken van de boten. Op het strand ligt een dode haai van veertig centimeter. Even verderop weer een. En dan nog een. Ze zijn prachtig grijs zwart gestreept.
Na dat we foto's van de haaitjes en de boten hebben gemaakt lopen we terug naar de weg, terug naar de scooter. Er liggen twee bergen met alleen maar kleine visjes, kleine haaitjes en ander grut waaronder schelpen met heremietkreeftjes. Het is bijvangst waar de vissers niks mee kunnen en op een grote hoop gooien. Net als het andere afval gaat hier de fik er in. Het een triest gezicht, die stapel kadavers. Het roept gruwelijke beelden op van holocaust documentaires.

Met de scooter gaan we terug naar Sathing Phra om nog wat boodschappen te doen om met een slok en een hap vijf in de klok (tijd voor een slok) in te luiden.
We spoelen het stof van de weg van ons af onder de douche en nemen plaats op het terras voor onze bungalow. De schele poes met het Hitler snorretje is blij dat we er weer zijn. Ze komt miauwend aanlopen en gaat tevreden knorrend tussen onze stoelen in liggen.