Inle Lake per fiets,door Linda

Op het programma van vandaag staat een fietstocht om Inle Lake. We staan vroeg op en na het ontbijt werpen wij ons eerst op de grond om de buikspieren aan te spannen. Dan hup naar buiten, fiets huren voor 1500 Kyats per persoon. De eigenaar informeert geïnteresseerd waar we naar toe gaan. “Yangon” roept Simon gniffelend en de hele tent ligt dubbel van het lachen. Gevoel voor humor heeft dit volkje wel.

Om half 10 pikken we onze Poolse vrienden, (www.crazyparentsworldtour.wordpress.org)op en na kop of munt met de fietssleutel vertrekken we richting de Red Mountain Vineyards. Omdat wij er al eerder zijn geweest fietsen we verder over de stoffige landweg met een schitterend uitzicht op de bergen. Onderweg passeren we bij een prachtig oud klooster. Nu eens geen goud wat er blinkt. Na anderhalf uur lassen we een drinkpauze in en we vernemen van de plaatselijke uitbater dat we 10 minuten verderop met de fietsen op de boot naar de overkant van het meer kunnen. Strak plan!

Op de boot is het heerlijk koel en op het meer is het een drukte van jewelste. We banen ons een weg door de beplanting en zo nu en dan houdt de boot even in zodat de schroef alle waterplanten kan verwerken. Met fiets en al worden we op een dirttrack afgezet en we banen ons een weg omhoog. Gelukkig: iets om te eten en te drinken. Inmiddels is het ook het heetst van de dag en dat betekent dat de thermometer zo maar oploopt tot ruim 38 graden.

Na een smakelijke hap nasi/bami en de daarbij behorende soep trappen we rustig verder langs de rivier. Het is warm en na het eten denk ik meestal aan heel andere dingen dan een vermoeiende fietstocht over stoffige paden. Halverwege verandert de dirtroad in off the road. Hobbelend en wegglijdend over het smalle pad van zand en stenen manoeuvreren we ons behendig langs tractoren, brommers, wegwerkers, fietsen en eetstalletjes. Maar goed dat Amsterdammers op een fiets geboren worden. We komen bij de brug aan de haven uit en rijden zo het dorpje weer in.

De stoffige en hobbelige weg heeft de kelen dorstig gemaakt. We strijken neer bij café Nyau Nyau voor een Myanmar bier uit de tap. Als we het café verlaten en op de fietsen stappen hoor ik achter mij een oorverdovend geknetter dat gepaard gaat met angstaanjagende witte lichtflitsen en kleine explosies. Ik zie mensen wegschieten en denking zoeken. Een aanslag??? Als ik goed kijk zie ik een gebroken elektriciteitskabel die vervaarlijk heen en weer slingert over het midden van de weg. Waarschijnlijk zit de plaatselijke Nuon momenteel even zonder stroom. Blij dat wij er niet onder fietsen want dan zou mijn coupe er nu heel anders uitzien en ik heb al krullen.

In hotel Remember Inn boeken we bustickets voor Bagan. Ons motto luidt: de eerste drie dagen zijn vaak de mooiste. De bus vertrekt morgen om 07.00 uur voor een rit van 8 uur dwars door de bergen. Na een lekkere Birmese curry met allemaal kleine schoteltjes sojabonen, gefrituurde visje, pepertjes en geschilde groentes sluiten we deze laatste dag langs het Inle Lake relaxt af.

De kapper

Omdat mijn laatste bezoek aan Antonio, mijn half Braziliaanse half Kaapverdische kapper met afrokapsel op IJburg dateert van februari besluit ik om een bezoek aan de plaatselijke kapper af te leggen. Zijn vriend zit gitaar te spelen terwijl er een klant in de stoel zit. Ik vraag of ik even mag en speel en zing Sorrow van David Bowie terwijl Lin de background vocals voor haar rekening neemt. Dan is het tijd voor mij om plaats te nemen in de stoel die dateert uit de tijd dat er hier nog Britse soldaten werden gekortwiekt. Lekker fris en kort wordt het en de kapper roept “George Clooney”! Dat klopt maar dan wel George zonder bakkenbaarden. Die zag ik even niet aankomen maar in dit klimaat groeit alles twee keer zo snel. Onze Birmese gitarist, die eerst nog enigszins schuchter deed over zijn gitaarspel brengt nu stevige Birmese rocksongs ten gehore. Ik pak de gitaar nog even vast en speel een Hendrix nummertje.