Koh Tao
Dag 1 na aankomst

We hebben ons slaapgebrek gecompenseerd in ons nieuwe onderkomen. De taxi van het restaurant naar het Asian Divers Resort moest een stop maken bij de Seven Eleven convenience store. Met de daar ingeslagen borrel hebben we nog even op ons balcon de reis van ons afgeblazen. Kort daarna volgde het innige samenzijn met het laken terwijl de fan en de airco ons de sterk gemiste verkoeling gaf.

Meer dan acht uur slaap. Wat een luxe, dat is veel meer dan de afgelopen twee nachten bij elkaar! Als we uit bed komen willen we ontbijt met koffie. Een stevig ontbijt met eieren, worstjes, spek, toast, hash browns en een grote mok koffie zijn de juiste ingrediënten om de dag een kickstart te geven. Ik ontvang een mailtje van Alexandria, ze is editor voor een tijdschrift in San Francisco. Eerder kreeg ik al een berichtje via Instagram of ze een foto mocht gebruiken die ik in Bagan in een pagode heb gemaakt. Ze wil het graag publiceren in een tijdschrift, 7X7 Magazine (http://instagram.com/p/l4KXUjO9y2/). Ik was al wereldberoemd bij ons in de straat en het tuinpaadje achter. Nu ook in San Francisco, California USA!!!

Even verderop zitten twee Engelssprekende heren koffie te drinken. Hun conversatie over duiken en whalesharks trekt Lin's aandacht en ze stevent na dat een van hen de tafel heeft verlaten op de overgebleven heer af. Of hij misschien een goede duikschool weet. Jazeker, en hij wijst naar zijn kantoor nog geen vijf meter verderop. Jazeker, het is een vijfsterren PADI duikschool en waarom dan het hele eiland af gaan om prijzen te vergelijken?

We zijn al twee jaar en drie maanden niet meer wezen duiken. Na een jaar moet je al een refresh duik doen onder begeleiding van een instructeur. Er zijn twee mogelijkheden: in open water of in het zwembad. Het zwembad lijkt Lin het beste om na een eerdere slecht verlopen duik weer wat zelfvertrouwen op te bouwen.
We maken een afspraak om dat de volgende dag om negen uur te doen. Met een goede hap en een flinke slok, althans ik, gaan we redelijk bijtijds naar bed.

Dag twee
Na wederom een stevig ontbijt, veel koffie en voor mij toch maar een aspirine of twee erbij staan we om negen uur klaar. Maxim, een Franse instructeur zal met ons alle oefeningen en technieken weer doornemen. Het meeste is bekend terrein, aha erlebnis maar zeker de moeite waard om nog eens door te nemen. De zwembadsessie neemt een kleine twee uur in beslag, gevolgd door een theorie examen van 40 vragen. Met vlag en wimpel wordt ook deze hindernis genomen.

Dag drie
Onze eerste echte duik staat gepland voor 12:30 uur. Ik ben 's morgens al om zes uur wakker en heb mijn renschoenen vast klaar gezet. Het is ongeveer 10 minuten lopen naar het strand en het is leuk om in elk land in ieder geval een paar loopjes te hebben gedaan. Het is erg stil op het strand afgezien van wat vertrekkende boten met duikers. Ondanks het vroege tijdstip voelt het erg klamvochtig. Na vier kilometer te hebben gerend ben ik al veel vocht verloren. En tijdens mijn uitlopen kijk ik op de Runtastic app. Die geeft aan dat het zo'n halve liter moet zijn maar het blijft maar stromen. Pfff, ik wil ook nog grond- en buikspieroefeningen doen op het balcon van onze kamer. Als ik klaar ben moet Cornelis Leeghwater maar even langs komen om de tegels droog te malen. Een stevig ontbijt vult de opgedane tekorten weer aan.

We vertrekken met Katy als onze divemaster naar Mango Bay. Het is een prachtige stek. Het woord adembenemend is voor een duik niet zo'n gelukkig getroffen uitdrukking maar erg mooi is het wel. Een grote variëteit van onderwaterleven waarin wij mogen rondzwemmen. Hoogtepunt is de Giant Pufferfish van een kleine meter die ons in de gaten houdt. Hij heeft een bijzonder interesse in mij want als ik afgeleid door ander onderwaterleven niet oplet heeft hij al een hele tijd met me meegezwommen. Ineens komt hij van rechts, dus heeft hij voorrang, op nog geen halve meter van mijn masker mijn pad doorkruizend. Hij ziet er met zijn vooruitgeschoven onderkaak en dikke lippen uit zoals Marlon Brando als Don Corleone in The Godfather. We schrikken niet van elkaar maar zijn wel onverwacht verrast. Scholen met barracuda's trekken voorbij gevolgd door papegaaivissen, maanvissen en ander aquarium waardig, veelkleurig flora en fauna. Katy is laaiend enthousiast over de Marlon Brando van de vissenwereld en onder water schrijft ze op het meegenomen leitje " for me first time" met dikke uitroeptekens. Ach, we herinneren toch allemaal onze eerste keer, nietwaar?

De tweede duik wordt een kleine drie kwartier uitgesteld door motorpech. De Thaise kapitein duikt de machinekamer in en komt er een paar keer met oliezwarte armen en gezicht uit. Maar dan heeft de baas het toch gefikst en kunnen we koers zetten naar de volgende duikstek, Twins. Mooi, maar lang niet zo spectaculair als de vorige. Het water is aangenaam, negenentwintig graden aan de oppervlakte, er staat weinig stroming en het zicht is net als op de vorige plek goed. Maar de onderwaterwereld afgezien van het koraal is minder levendig. Bovendien was onze boot op de vorige stek de enige. Hier liggen zeker acht boten en het is druk zowel onder als boven water. Er zijn complete klasjes onderwater bezig met de basisprincipes zoals buddy-breathing, masker af, klaren van het masker etc. Grote groepen passeren ons links en rechts. Van een intieme duik met ons groepje is absoluut geen sprake. We varen terug naar de haven waar we ons achterop de pick-up truck laten vervoeren naar ons onderkomen.

Dag vier
Een ochtendduik betekent zeven uur je duikspullen bij elkaar zoeken in de shop, een soort van ontbijtje bij elkaar scharrelen, half acht acht vertrek per pick-up truck naar de boot, tijdens de vaart naar de stek, White Rock, veel koffie drinken en half negen de boot afspringen na je buddycheck te hebben gedaan. Zo dat is pas wakker worden. Kort, militair en volgens schema. Maar als je dan onderwater gaat is het mooi, erg mooi.
De wondere wereld onderwater compenseert het vroege natte pak van die ochtend, een ruim assortiment groot aquarium wild, barracuda's, zee-egels, maanvissen, vlindervissen, batfishes en divers ander groot en klein spul dat valt te bewonderen. Lin ziet zelfs een een zwart wit gestreepte zeeslang.

Ik ga er in met 210 bar en kom met een bijna lege fles (20 bar) er weer uit. Erg veel lucht gebruikt dus. Lin heeft nog honderd bar over, zij ademt en zwemt rustiger dan ik maar ik ben wat in het jargon een airsucker wordt genoemd. Lin is de rustige diesel en ik ben door mijn bewegelijkheid, in ieder geval onderwater, een grootverbruiker. Ik maak me onder de vijftig bar op deze diepte niet druk over de inhoud van mijn fles maar Lin denkt dan al aan buddybreathing, het gezamenlijk gebruik van een fles door twee duikers en maant mij aan haar rechterzijde te gaan zwemmen. Mijn overmoed wordt door haar voorzichtigheid gecompenseerd.

Eenmaal weer terug op de boot verwisselen we snel flessen en zetten alles weer klaar voor de volgende duik. Daarna snel banaantjes eten en meer koffie drinken. Het valt me op dat er veel rokers zijn onder de duikers. Het is nog net niet zo dat ze met een peuk te water te gaan maar tussen de sprong in het water en het uitmaken van de peuk zit minder dan een minuut tijd. De tweede duikstek, Japanese Garden, is qua landschap erg mooi maar wat vissen betreft niet noemenswaardig. Half een 's middags zijn we weer terug. Nu eerst even douchen, klein tukje en dan eten. Veel eten.

Op Koh Tao is er op gastronomisch gebied veel variëteit. Thais, Italiaans, Mexicaans en alles van goede kwaliteit. De bevolking van het eiland bestaat uit een derde westerlingen, een derde Thai en een derde Birmezen. De laatste groep werkt hier als kamermeisje, in de bediening of in de keuken. De eerste twee groepen pakken hier het werkelijk grote geld, als eigenaar of manager. Veel Birmezen zijn overigens te herkennen aan het gebruik van sandelhoutpoeder op hun gezicht waarbij elke stam weer een andere vorm van aanbrengen kent. Het sandelhout dient als make up, bescherming tegen de zon en ook ter onderscheiding van andere stammen. De Birmezen vinden het ook leuk als je ze begroet met Minglarbar wat goedendag betekent.

Toeristisch? Ja. Gemoedelijk? Ook ja. Beachlife? Ook ja, zelfs als je niet gaat duiken kan je hier terecht. Het water is turquoise, de stranden wit, schoon en overal kan je een hapje en een drankje doen. Happy hour op Sairee Beach rond zonsondergang is erg gezellig. Er zijn genoeg party's op en buiten het strand en er is voldoende nightlife om pas 's middags of helemaal niet te gaan duiken.

De laatste dag gebruiken we om op het strand te hangen, een beetje chillen zoals dat bij een vakantie hoort. Vanavond mogen we op de nightferry terug naar het vasteland, een vaartocht van zes uur met accomodatie verre van die van de Queen Elisabeth II.