09032014

Zondagochtend, ik ontwaak uit een comateuze slaap in een volledig wit ingerichte hotelkamer met dito bed. Duf als een konijn gevangen in de koplampen van een aanstormende auto tast ik naar mijn iPhone. Het is vijf over half tien. Ik maak Lin wakker want de jetlag moet doorbroken worden door zo snel mogelijk aan het dagelijkse ritme van deze tijdzone te wennen. We slenteren naar Sukhumvit road om cafeïne te scoren. Het is er relatief rustig op deze zondagochtend. Op werkdagen is het een mêlee van auto's, bussen, tuktuks en brommers. Een garantie voor wat ons voorkomt als een verkeerschaos. Maar vanochtend dus even niet.
Het Landmark Hotel heeft een terras in de schaduw en cappuccino, echter wel voor Nederlandse prijzen. Maar na een half uur lopen over Sukhumvit is dit welverdiend. Bovendien met deze temperatuur koelt de overigens uitstekende cappuccino toch heel langzaam af dus doen we er lekker lang mee.

Op Sukhumvit is werkelijk van alles te koop. Als het hier niet te koop is dan bestaat het niet. Luxe en gigantische winkelcentra met alle grote en bekende modehuizen en kraampjes waar al deze merken als imitatie tegen beter betaalbare prijzen van de hand gaan verspreid over een enkele kilometers lange zesbaans snelweg. Wil je viagra, een Porsche, een paarse vibrator of een imitatie tas van Prada het is er.

Boven deze avenue uit rijdt de Sky Train waarmee je met een dagkaart van 130 baht een groot gedeelte van Bangkok kan bereiken. Snel, efficiënt en comfortabel als je kan zitten.

Bij Siam square is één de meest luxueuze winkelcentra van Bangkok, Siam Paragon gevestigd, compleet met een aquarium waar je voor slechts 2000 baht in een duikerpak kan rondwandelen. Het heeft een foodcourt ter grootte van een voetbalveld waar je keuze hebt van McDonald's tot Koreaans, Japans etc.
Sashimi bij Fuji is waar de keuze op valt. Het eten is echt super en mensen staan rond lunchtijd in de rij om te eten.

We struinen na de lunch die tevens als ontbijt dient nog wat rond en besluiten met de Sky Train terug te gaan naar ons hotel om op het dak bij het zwembad te chillen met een biertje.

Het is avond als we nog wat willen eten en weer de straat op gaan. Lin vraagt de weg, " a good japanese restaurant" legt ze aan een taxichauffeur uit. Fifty baht zegt de man en na een korte rit met ingebouwde omweg komen we aan bij een restaurant waar veel vis schaal-en schelpdieren in bakken ligt te wachten tot ze uitgekozen worden om in de pan te overlijden. Alles vers maar uiteindelijk veel te duur en het geld niet waard. Enigszins genaaid maar niet gezoend gaan we naar ons hotel.