Sungai Golok-----> Prachuap Khiri Khan

De volgende dag willen we asap Sungai Golok verlaten. Dit niet alleen vanwege het toch al wat ranzige karakter van deze grensplaats ,wat vaak additioneel charmant is, maar ook uit veiligheidsoverwegingen.

De Samsonitetraveller in ons brult. Schreeuwt!

De zeer nadrukkelijke aanwezigheid van patrouilles van Thaise veiligheidstroepen in Sungai Golok getooid met kogelwerende vesten en M16 machinegeweren roepen een vakantiegevoel op zoals tijdens de hoogtijdagen in Londonderry, Belfast etc. toen de onderlinge gezelligheid tussen IRA en protestanten niet op kon.

De evacuatie via luchtbrug is geen optie. Het plaatsje beschikt niet over een luchthaventje. De dichtbijzijnde plaats Narathiwat heeft een lijnvlucht op Bangkok maar dan zal de taxi een afstand van 86 km moeten overbruggen in een half uur tijd.

Per trein is zeker geen mogelijkheid. De trein die al in Kuala Lumpur is gestart zit klemvol. Slechts beschikbaarheid in de derde klasse. En dit weten we dat is alleen voor de hardcore masochisten aangezien we het hebben over een reisduur van 22 uur . Ergonomici let op, dit is studiemateriaal hoe diverse tropische soorten hardhout verscheidene vormen ruggenwerveldislocaties kunnen veroorzaken.

De enige mogelijkheid om vandaag naar boven te komen is de zgn. VIPbus. Een touringcar die behoorlijke ruime stoelen heeft en ons met een topsnelheid van 80 km per uur naar Prachuap Khiri Khan zal vervoeren. Vertrek 12.00 uur:. Met deze temperaturen vanaf vijfendertig graden celsiusHigh Noon. Ik sta nog even een shaggie te roken met een tweetal Boedhistische monniken alvorens we gesterkt door de nicotine de busreis van ongeveer dertien tot veertien uur gaan beginnen. Het eerste stuk in de zuidelijkste provincie vanThailand vergt de meeste tijd. Het aantal roadblocks, met zandzakken versterkte fortificaties schat ik in op tien á vijftien. Het landschap waar de vlakke weg door heen klieft is vlak, saai en nauwelijks entertaining te noemen. Het enige lichtpunt tijdens dit gedeelte van de busreis is wanneer de bus een lange tijd de kustlijn volgt. Dan pas vallen de prachtige ongerepte stranden en azuurblauwe zee op waar nauwelijks een sterveling te zien is. Als de rust is weergekeerd in deze provincie dan zijn hier mooie plekjes te bezoeken. Maar zover is het nog lang niet.

http://www.minbuza.nl/nl/reizenlanden/reisadviezen,reisadvies_thailand.html#a5

Na vier uur te hebben gehobbeld stopt de bus . Met een al voorgedraaid shaggie stuif ik de bus uit. De steward vraag ik of er de gelegenheid om te fumeren is en hij knikt ja. Mijn shaggie rook ik gedeeltelijk op tijdens het toiletbezoek . Langzaam loop ik terug en zie dat de steward vanuit de deuropening van de al vertrekkende bus mij wenkt om toch vooral op te schieten. Een korte spurt en ik ben net op tijd om Linda´s geìrriteerde blik op te vangen en de bus te halen. Jij ook altijd met dat gepaf !

We kruipen weer verder noordelijk met de bus. Zo rond een uur of zes stopt de bus bij een groot tankstation. We mogen in een immense vreetschuur onze bij de busticket bijgeleverde dinercoupon gebruiken. Met z'n achten aan tafel waarop gebakken groenvoer in iets wat lijkt op gele curry , stukjes onbestemd vlees waar ik de herkomst echt niet van wil weten en een grote pan met rijst, veel rijst. Omdat we niet weten wanneer het volgende fourageren gaat plaatsvinden schep ik behoorlijk veel rijst met wat van het currysap op. Linda krijgt het niet weg en gaat op zoek in het tankstation naar wat eetbaars en wat biertjes Na twintig minuten zitten we alweer in de bus. Nog slechts zeven uur in de bus tot onze aankomst in Prachuap Khiri Khan. De biertjes zijn te snel op en de busreis begint me nu mijlenver de strot uit te hangen. Eén uur ‘s nachts bereiken we onze eindbestemming. Twee scootertaxi's brengen ons vanaf het busstation naar het Hadthong Hotel in Prachuap Khiri Khin. Na een warme douche en een plundering van de minibar op onze kamer vallen we in een diepe slaap.