Ik heb nog wel wat problemen met het stoppen met roken ondanks het gebruik van de pleisters die het ongemak van de onthoudingsverschijnselen moeten wegnemen. Grote twijfel: had ik na de vakantie moeten stoppen? Toen ik nog rookte zat ik op het strand en met de Weduwe van Nelle bracht ik mijmerend de dag door. De helft van mijn bagage bestond uit zware shag en naarmate de reis vorderde werd mijn tas leger en konden de tijdens de reis aangeschafte artikelen gemakkelijk worden opgeborgen. Nu heb ik veel te veel kleren bij me. Het lijkt wel of iedereen hier rookt. Het kost ook bijna niks een pakje sigaretten. Het is Marlboro of Thaise Krong Thip met daarop afbeeldingen van de meest gore aandoeningen die roken kan veroorzaken. Zwaar ontstoken gebitten, wegrottende ledematen, geïnfecteerde open kelen e.d.

Pure horrorfotografie uit medische vakliteratuur. Werkelijke 18+ documentatie.Maar kennelijk niet shockerend genoeg voor een roker om werkelijk af te schrikken.

Mijn momenten van zwakte bestaan voornamelijk uit de ogenblikken van rust. Een belangrijk onderdeel van vakantie. Thuis heb ik iets om handen en hier moet ik niks. Onrust overvalt me als de jaarlijkse blauwe envelop uit Heerlen. Op zo'n moment neem ik maar weer eens een colalolly van Chupa Chups, gelukkig ook hier verkrijgbaar voornamelijk bij de Seven Eleven conveniencestore en ga een stukje lopen. Linda en Djadi: bedankt voor jullie liefde, geduld,steun en begrip op zulke momenten.

Ik krijg een berichtje van Santa Angela uit Amsterdam: hoe gaat het met stoppen? Zit jij op Koh Chang en zijn de meiden al gevlucht naar Koh Samui? Ik antwoord dat zij ook hier op Chang zijn en veeeeel langer blijven maar dat ik later wel weer contact opneem want ik ben moe en de geleende schep moet weer terug. Groetjes Joran.

Het is ongeveer vier uur ‘s middags als we een smsje krijgen: Chiel, Pom (zijn vrouw), Oi (nicht van Pom) en Noi (man van Oi) zijn zojuist ook aangekomen op het eiland met zo'n giga pickup truck die ze hier allemaal rijden. We antwoorden dat we op het strand zitten bij Apple Bungalow (heeft namelijk WiFi on the beach en Steve Jobs checked out a couple of months ago) om de naderende zonsondergang te aanschouwen tijdens vijf in de klok, tijd voor een slok. Rond acht uur ‘s avonds vertrekt Chiel's ensemble na dat we ons geamuseerd hebben met borrelen en opzitten voor ontelbare groepsfoto‘s. Dit zijn boeren uit Isaan, een stuk van Thailand dat in de driehoek Laos, Thailand en Cambodja ligt. Deze mensen gaan met de kippen op stok. Oi en Noi hebben nog nooit de zee gezien. Zijn zelfs nog nooit Isaan uitgeweest terwijl ze toch al begin dertig zijn. De volgende dertig jaar zullen ze komende generaties in hun dorp tot vervelens toe verhalen kunnen vertellen over hun Oud en Nieuw 2012 op Koh Chang met de farang vrienden van Chiel met die extreem knappe dochter.