Johor Baru Maleisië is ons volgende reisdoel. Met een oude ferry van Chinese makelij vertrekken we 12:30 vanaf Tanjung Pinang (Pulau Bintan) naar de overkant. In de passagiersruimte heerst een ijzige kilte die veroorzaakt wordt door een arctisch afgestelde aircon. Een trui aantrekken of bovendeks gaan zitten biedt uikomst. Halverwege de reis komt de stuurman aan dek en hijst de Maleisische vlag ten teken dat we in Maleisische wateren varen. Singapore Straits is druk vaarwater, drukker dan het Kanaal. Veel tankers, olieplatforms en coasters. Het is alsof we op schoolreis zijn, opgewonden kijken we onze oogjes uit. Misschien duiken we bij aankomst onder de stoelen zodat onze ouders denken dat we niet in de bus zitten. Als we dan uiteindelijk in Johor aankomen en de Immigration voorbij zijn blijkt dat we in een duty free zone zijn beland maar wel één met gigantische afmetingen. Op het complex bevinden zich meerdere bars, restaurants, en een megahotel. Maleisië is een moslimland en heeft derhalve niks met hoeren en snoeren maar hier kan en mag alles. Een Sodom en Gommora op een oppervlakte van ongeveer 300x500 meter. Home is where the heart is. Per taxi richting hotel waar we ons verfrissen en omkleden voor de avond. Eerste doel JB City Square Mall, de afmetingen van de winkelcentra worden naarmate de reis vordert immenser. Maar een behoorlijke borrel is hier niet te krijgen. En een fatsoenlijke hap al helemaal niet tenzij KFC of McD o.i.d. deel uitmaakt van je dagelijkse voeding.

Een taxi biedt uitkomst en tien minuten later zitten we in één van de bars in de duty free zone. De mall echter stelt in vergelijking met JB City Square geen ruk voor. Shoppen bij de Wibra is leuker en de kwaliteit is beter.

Het wordt tijd voor een hap. In de lounge van het Zon Regency Hotel speelt een bandje bestaande uit drie geminirokte chinese dametjes die Top 40 hits ten tonele brengen. Het publiek bestaat uit hoeren en chinees clientèle en een enkele verdwaalde westerling.

Om Lin's teleurstelling te compenseren gaan we weer terug naar de bar. Naast ons zit een sympathieke, iets oudere Maleisische Hindu heer, hij lijkt enigszins op Mahatma Gandhi wat versterkt wordt door het wiebelen met zijn hoofd als hij praat. Hij biedt ons wat te drinken aan want men is altijd vertederd door de aanwezigheid van blank vlees in deze contreien. Hier zijn wij de exoten. Hij is autoverkoper en verkoopt geen Tata's maar Mercedes. Al snel ontmoeten we zijn vrienden, bier vloeit rijkelijk. Het middernachtelijk uur nadert voortvarend en overschrijd de datumgrens. Eén der heren biedt ons een lift aan naar het hotel maar eerst nog langs zijn vriend James die in goed gezelschap van een fles goede Schotse in een chinees restaurant van zijn souper geniet samen met zijn neef, een stoïcijns voor zich uitkijkend heerschap. James doet in arbeidsbemiddeling en neef verdient de kost bij de Special Branch van de Malaysian Police. Dit weerhoudt James en neef er niet van de glazen rijkelijk te vullen en vervolgens als een balletje over de uitgestorven straten van Johor naar huis te rijden. Het is half vier als wij onze kamer betreden.